رابطۀ ویژگی‌های شخصیتی با رفتارهای پرخاشگرانه در رانندگان وسایل نقلیۀ سواری

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت حوادث و سوانح رانندگی و عوامل انسانی ایجادکنندۀ آن، هدف از پژوهش فوق، بررسی ویژگی‌های شخصیتی، پرخاشگری و ادراک خطر رانندگان به‌عنوان متغیرهای مرتبط با رفتار رانندگی پرخطر است.روش: این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است و جامعۀ آماری آن شامل کلیۀ رانندگان شهر قزوین است که ازاین‌میان تعداد 387 (315 مرد و 72 زن) نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از نسخۀ کوتاه پرسش‌نامۀ شخصیتی نئو کاستا و مک کرا (1989)، پرخاشگری باس و پری (1992)، ادراک خطر رانندگی آلبرگ و راندمو (2001) و رفتار رانندگی منچستر (1990) استفاده شد.یافته‌ها: روان‌رنجوری به‌عنوان یکی از ویژگی‌های شخصیتی، به‌همراه پرخاشگری ارتباط معنادار مثبت و سایر ویژگی‌های شخصیتی یعنی برون‌گرایی، دل‌پذیربودن، انعطاف‌پذیری و مسئولیت‌پذیری، به‌همراه ادراک خطر ارتباط معنادار منفی با مولفه‌های رفتار رانندگی پرخطر (لغزش‌ها، تخلفات عمدی، اشتباهات و تخلفات غیرعمدی) دارند. همچنین، 33/0 از لغزش‌ها، 31/0 از تخلفات عمدی، 26/0 از اشتباهات و 23/0 از تخلفات غیرعمدی (مولفه‌های رانندگی پرخطر) از طریق ویژگی‌های شخصیتی، پرخاشگری و ادراک خطر پیش‌بینی‌ شده است.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که ویژگی‌های شخصیتی، میزان پرخاشگری و ادراک خطر در رفتار رانندگی پرخطر تاثیر داشته و مداخلۀ موثر در این زمینه می‌تواند مفید باشد.