تحلیل آسیب‌پذیری شبکۀ معابر و سنجش گره‌های ترافیکی در شرایط وقوع زلزله با رویکرد مدیریت بحران (موردمطالعه: منطقۀ 21 تهران)

موضوع و هدف: در این پژوهش به بررسی دو موضوع مهم مدیریت بحران و شبکۀ معابر در لایۀ راهبردی با شناخت معیارهای موردتاکید در برنامه‌ریزی شهری پرداخته شده است؛ این پژوهش با تدوین طرح‌های انتظامی - ترافیکی و درنظرگرفتن الزامات مقابله با بحران‌ها می‌تواند چارچوب مناسبی برای ایجاد سازگاری بین راهبردهای ترافیکی و اقدامات مربوط به کاهش اثرات بلایای طبیعی و انسان‌ساخت باشد. هدف این پژوهش، شبیه‌سازی گره‌های ترافیکی در برابر زلزله‌های احتمالی و ایمن‌سازی ترافیک در شبکۀ معابر در موقع حوادثی چون زلزله است.روش: این پژوهش از نوع کاربردی و روش آ ن، توصیفی - تحلیلی می‌باشد. داده‌های مورداستفاده از نوع اسنادی و میدانی بوده و برای جمع‌آوری و گردآوری اطلاعات از روش‌های کتابخانه ای و اینترنت استفاده ‌شده که اطلاعات مربوط به شاخص‌های پژوهش، از طریق پرسشنامه با اخذ نظرات کارشناسان متخصص و خبرگان شهرداری، مدیریت بحران و پلیس راهنمایی و رانندگی حاصل گردیده و با روش‌های مورداشاره در بحث یافته‌ها موردارزیابی و تحلیل قرار گرفته‌اند.یافته‌ها: در مرحلۀ تحلیل، ابتدا داده‌های کلیۀ شاخص‌ها به‌صورت توصیفی از طریق پرسشنامه به دست آمده و مقادیر استخراج‌شده بر اساس روش تحلیل سلسله‌مراتبی ‌(ahp) و expert choice با وزن‌دهی شاخص‌های مربوطه تحلیل شده و سپس با استفاده از نرم‌افزار gis، نقشۀ ریزپهنه‌بندی آسیب‌پذیری نواحی منطقۀ 21 تهران با منطق fuzzy ارائه می‌گردند.نتایج: نتایج پژوهش نشان می‌دهد در زلزله‌ای با شدت 7 مرکالی، بیشترین گره‌های ترافیکی به ترتیب در دامنۀ خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم در ناحیۀ 3، ناحیۀ 2 و ناحیۀ 1 شهرداری قرار دارند. در پایان، نتیجه حاصل شد که در صورت وقوع زلزله با مقیاس 7 مرکالی، شهرک‌های چیتگر شمالی، استقلال، ویلاشهر و وردآورد دارای بیشترین گره‌های ترافیکی در دامنۀ بسیار بالا هستند که بیانگر آسیب‌پذیری بسیار زیاد با توجه به عوامل کالبدی و ترافیکی می‌باشد. درنتیجه شبکۀ معابر منطقۀ 21 تهران از منظر مدیریت بحران مستلزم برنامۀ راهبردی و راهکارهای سامان‌بخش و در اولویت اول برنامه‌ریزی می‌باشد.