نقد و بررسی ردپای شب‌های موسه در افسانه نیما

نیما که بهعنوان پدر شعر جدید فارسی شناخته می شود، با بهره گیری از آثار ایرانی پیش از خود و منابع فرنگی، بهویژه ادبیات فرانسه، توانست درکنار ساختارشکنی هنری در شعر فارسی، بهعنوان شاعری «دوران ساز»، مضامین و تصاویری جدید در شعر فارسی پدید آورد. بررسی تاثیرپذیری نیما از آثار فرنگی، هم به شناسایی منابع و سرچشمه های مضامین و عناصر شعر جدید فارسی کمک می‌کند و هم در شناخت شخصیت هنری نیما و بوطیقای وی بسیار موثر است. برخی از تصاویر جدید نیما که برای اولینبار در شعر فارسی و برپایه قواعد هنری ارایه شده اند، از آثار شاعران فرنگی، به‌ویژه شاعران رمانتیک فرانسه، الهام گرفتهاند.در پژوهش حاضر، افسانه نیما را با قطعات شب های آلفرد دو موسه (1810-1857)، در چارچوبی علمی و بهصورت تطبیقی مقایسه میکنیم و میزان و نوع تاثیرپذیری نیما در سرودن افسانه از الگوی فرانسوی را مورد بررسی قرار میدهیم. این اشعار اشتراکات ویژه ای دارند و به همین دلیل، الگوبرداری نیما از شعر فرانسوی برای ایجاد ساختاری جدید در نظام زیباییشناسی شعر فارسی قطعیت مییابد. بستر هریک از این اشعار، مکتب رمانتیسم است و درنتیجه تصاویر، عاطفه، تخیل و تمامی اجزای این اشعار به مکتب رمانتیسم تعلق دارند. افسانه و قطعات شب های آلفرد دو موسه انگیزه سرایش و عناصر دراماتیک، اعم از مکالمه و شخصت پردازی مشترکی دارند که در پژوهش حاضر با ارایه نمونه هایی از این اشتراکات، توان هنری نیما در الهام گیری از الگوی فرانسوی را مشخص میکنیم.