پیشنهادهایی برای همگون‌سازی مولفه‌های سبک شبانی با توجه به ویژگی‌های بومی و فرهنگی ایران

ادبیات پاستورال چنان که باید، در تحقیقات دانشگاهی ایران معرفی نشده است. سابقۀ این نوع ادبی به قرن سوم پیش از میلاد و اشعار تئوکریتوس بازمی‌گردد و مضمون اصلی آن، ستایش آرامش و زندگی بی‌آلایش روستایی است که طبیعت نیز در آن جایگاه مرکزی دارد. البته با مولفه‌های دیگری نیز تحدید شده که در مطالعات دانشگاهی ایران چندان به آن توجه نشده است. اغلب پژوهشگران ضمن تکرار مطالب نویسندگان حوزۀ ادبیات داستانی نتوانسته‌اند در جهت معرفی بهتر این گونۀ ادبی گامی بردارند و آن را در داستان و رمان خلاصه کرده‌اند؛ حال آن که شعر شبانی نیز ویژگی‌هایی دارد که اگرچه تا حدود زیادی با داستان شبانی مشترک است، اما به دلیل زبان ویژۀ شعر، واجد بررسی‌های جداگانه است. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، کوشیده ایم با استفاده از منابعی که در غرب به این گونۀ ادبی پرداخته اند، ضمن آسیب‌شناسی تحقیقاتی که در ایران دربارۀ ادبیات روستایی انجام شده، مهم‌ترین مولفه‌های نوع ادبی پاستورال را معرفی و پیشنهادهایی در زمینۀ همگون‌سازی این مولفه‌ها با توجه به ویژگی‌های بومی و فرهنگی ایران ارائه کنیم. همچنین، با توجه به ویژگی‌های فرهنگی‌، اجتماعی و بومی ایران برای ادبیات بومی، اقلیمی، روستایی و شبانی حدود و ثغوری را تعیین و آن‌ها را بازتعریف کرده‌، و تقابل‌های بنیادینی که در خلق مضامین ادبیات شبانی دخیل هستند، متناسب با فرهنگ و اقلیم ایران تحلیل نموده ایم.   

suggestions for assimilation of pastoral style components according to the indigenous and cultural characteristics of iran

pastoral literature has not been introduced in iranian academic research as it should be. the history of this type of literature goes back to the 3rd century bc and the poems of theocritus, and its main theme is the praise of the peace and clean rural life in which nature is also central. of course, it is limited by other components that have not been paid much attention to in academic studies in iran. most of the researchers,while repeating the works of fiction writers, have not been able to take a step towards better introduction of this literary genre and have summarized it in stories and novels; however, the pastoral poetry also h:as char:acteristics that, although it is largely shared with the pastoral story,but due to the special language of the poem,it deserves separate reviews. in this descriptive-analytical research, we have tried to introduce the most important components of the pastoral literary genre by using the sources that have dealt with this literary genre in the west, along with the pathology of the research conducted in iran on rural literature, and suggestions. in the field of assimilation of these components, we should present according to the native and cultural characteristics of iran. also, according to iran’s cultural, social and indigenous characteristics,we have determined and redefined the boundaries and gaps for indigenous, climatic,rural and pastoral literature,and we have analyzed the fundamental contrasts that are involved in creating the themes of pastoral literature are appropriate to the culture and climate of iran.