بررسی تطبیقی تئوری «امر آلوده» ژولیا کریستوا در ملکۀ زیبایی لی ‌نین اثر مارتین مک ‌دونا ‌و شازده احتجاب اثر هوشنگ گلشیری

بر اساس فرآیند آلوده‌انگاری، سوژه با ورود به حوزۀ امر نمادین، آنچه را که برای مرزهای سوبژکتیویته‌اش ابژه‌ای بیگانه و خطرناک تشخیص دهد «امر آلوده» می‌پندارد و در صدد طرد آن بر می‌آید. ژولیا کریستوا متن ادبی را همچون یک دال برتر آلوده‌انگاری، جایگاهی در نظر می‌گیرد که نویسنده آلودگی‌های روح افراد و هر آنچه سبب این آلودگی‌ها می‌شود را  با بکار گیری کلمات و عبارات و فضاسازی متناسب به نمایش می‌گذارد تا افراد بتوانند به طهارت برسند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی و تطابق آلوده‌انگاری در دو اثر ملکۀ زیبایی لی‌نین و شازده احتجاب از دو کشور متفاوت می‌پردازد تا ریشۀ آسیب‌ها و پلیدی‌های روح «شازده» و «مورین» را از خلال امر نشانه‌ای بررسی ‌نماید. این دو شخصیت در پی برائت خویش و حذف امر آلوده از زندگیشان بر می‌آیند و به گمان خویش در صدد پیوستن با امر پاک هستند. آنان در این راستا از شیوه‌های گوناگونی همچون نفی رابطۀ مادر فرزندی، انکار مادر به عنوان امر آلوده، تلاش برای دفاع از حریم سوبژکتیویته، جدال برای حذف امر آلوده و به کارگیری واژگان ناخوشایند استفاده می‌کنند. اما درنهایت تلاشهایشان بی‌فایده است و خود به نوعی تبدیل به امر آلوده گشته، دستشان به خون آلوده می‌شود و در کام نیستی فرو می‌روند.  

julia kristeva’s “abjection theory” in the beauty queen of leenane by martin mcdonagh and prince ihtejab by hooshang golshiri: a comparative study

julia kristeva a bulgarian philosopher and feminist critic emphasizes strictly the integration of two fields of psychoanalysis and literature. she presents abjection theory as a new literary theory for the first time and changed the general psychological view toward women, their body and their connections to children. kristeva's theory of abjection is concerned with figures that are in a state of transition or transformation. the abject is located in a liminal state that is on the margins of two positions (his subjectivity and his mother as other and abjection). this state is particularly interesting to kristeva because of the link between psychoanalysis and the subconscious mind. she sees literature as a platform where the poet or writer as a character reflects his own or others’ psychological crisis and the disasters of society in his works. this philosopher believes that the whole language is a dynamic signifying process consisting of a set of meanings and forces called the symbolic, which is the discussion of syntax, and the semiotics, the discussion of feelings in words. the difference between the two is the difference between culture and consciousness with unconscious and feelings. people depict their inner world about abjection through these two. the beauty queen of leenane and prince ihtejab are two well-known works from two different countries, whose characters are not safe from the consequences of the family life besides the situation of the society and the abjection feelings inside. they have psychologically similar characters trying to exonerate themselves from their crimes under the shade of language and provide a description for their past life. these two similar characters try to separate themselves from the abjection by pretending innocent and oppressed, but in this way they somehow become the impurity and finally, in a similar way, they fall into the abyss of matricide and abjection.