نگاره «گفتگویی با دانته درباره کمدی الهی»: استعاره کلاژ در بازنمود ادبیات جهان

آنچه با نام «ادبیات جهان» از سوی نویسندگان و کارشناسان ادبی به خوانندگان نشان داده می‌شود، بیش از آنکه دربردانده نمونه‌های برگزیده ادبی از کشورهای گوناگون به گونه‌ای برابر و بدون مرزبندی‌های فرهنگی و سیاسی باشد، گلچینی است از نویسندگان و نوشته های ادبی کشورهایی که بنا بر تلاش های ملی و جهانی خود توانسته‌اند به جهانیان شناسانده شوند. این رویکرد گزینشی در شناسایی «ادبیات جهان» که به ویژه از سمت باختر آغاز گردیده و توان فراوانی در پاسداشت برتری خود نشان داده، در بنیان، همانند بکارگیری شگرد کُلاژ در شیوه نگارگری «پاره‌گفتگو»  است، به گونه‌ای که آفرینش و گسترش جستار «ادبیات جهان» و پرورش آن در دوران‌ تاریخی و ادبی گوناگون را می توان همچون آفرینش یک نگاره کلاژ دانست و این هنر را در چارچوب ادبیات هچون یک استعاره‌ از ادبیات جهان پنداشت. این پژوهش، با رویکردی میان‌رشته‌ای، با واکاوی ساختار و درون‌مایه ادبی نگاره «گفتگویی با دانته درباره کمدی الهی» از سه هنرمند چینی-تایوانی، در سبک کلاژ، تلاش دارد در سایه انگاره‌های «کارناوال»  از باختین  و «دورخوانی»  از فرانکو مورِتی،  که از انگاره‌های پرکاربرد در روشن‌سازی جستار «ادبیات جهان» هستند، به کالبدشکافی چرایی گزینش چهره‌های ادبی آن بپردازد و به گونه‌ای کارکرد استادان، ناشران، مترجمان و کارشناسان ادبی در برپاسازی «ادبیات جهان» را بررسی کند. 

a conversation with dante on divine comedy: collage metaphor in representing world literature

what is introduced to readers around the world as “world literature” by scholars and critics is rather an anthology of writers and their works from other countries than an equal opportunity for all nations to have the world listen to their literature without socio-political preferences. this selective approach in introducing “world literature”, mostly practiced by the west to maintain its position, resembles in essence the application of collage in conversation pieces, in a way that creating and developing “world literature” in different times could be paralleled with a collage piece so that this art acts as a metaphor for “world literature”. this study, interdisciplinary in approach, investigating the themes and techniques of collage in “a conversation with dante on divine comedy,” as a conversation piece, peers into its selection of certain literary figures in light of bakhtin’s “carnival” and franco moretti’s “distant reading” to shed light on the role of critics, scholars, professors, translators, and publishers in making up “world literature”.