مطالعه تطبیقی شاعرانگی در آثار سپهری و آندو بررسی فرم و فضا در شعرهای سهراب سپهری و معماری شعرگون تادائو آندو

در این پژوهش معماری در کنار شعر قرار گرفته است تا سویه شاعرانگی در فرم و فضای شاعر و معمار یافت شود. شعرهای سهراب سپهری شاعر و بناهای تادائو آندوی ،معمار آثاری است بر ساخته از کلمات و بتن که دربردارنده نوعی شاعرانگی است. در این پژوهش پس از استخراج مولفه های شاعرانگی در آثار دو هنرمند، دریافت شد که سرچشمه شاعرانگی در کار آنها متاثر از آیین ذن است؛ مانند شعرهای هایکو که نه حاصل تخیل، بلکه تصویری از واقعیت به سودای ارتباط است و این ارتباط از طریق استقرار یک «فضا» به دست می آید. مبنای نظری این پژوهش اندیشۀ هیدگر در باب حقیقت یا همان معناست هیدگر بر این اعتقاد است که سرچشمهحقیقت چیزها با توضیح به وسیلۀ کلمات ممکن نیست. خود چیز است که کشف و پدیداری حقیقت است. نیروی هنر در بستر شاعرانگی به پدیداری حقیقت چیزها کمک میکند تا معنایی پدید آید که برگرفته از جهان دیگری است که با کلمات بیان نمیشود این معنا به صورتی پراکنده در ناخودآگاه اثر نهان است و به هنگام ارتباط با فضای اثر دریافت میشود که چیزی جز همان ارتباط نیست. مسئلۀ مقالۀ حاضر چگونگی زبان گشودن حقیقت یا معنایی که به زبان در نمی آید در شعر سهراب سپهری و معماری تادائو آندوست. فرضیه را در قالب پاسخ می توان چنین بیان کرد که سویه شاعرانه بستر کار دو هنرمند در پدیداری معنا نقش دارد؛ معنایی که چیزی جز همان توانایی برقراری اثر نیست

A comparative study of poetic in the works of Sepehri and Ando

Abstract:In this article, we have studied the works of Sohrab Sepehri, Iranian poet and the Tadao Ando, Japanese architect of to show the joint poetic of form and space in their works. In this research, after extracting poetic components in the works of these two artists, it was found that their works, like haiku poems, are influenced by Zen, which is an image of reality that is formed after a real connection with space. The theoretical basis of this research is Heidegger’s idea of openness to truth. Heidegger believes that the truth of things is not revealed by words. The things itself must clarify the meaning or truth. Art helps to clarify the truth of things through beauty. When we connect to the space of the work through the beauty path of the work, openness to the truth occurs. The poetic space of Sepehri and Ando’s works makes communication possible through the beauty.