بررسی تاریخ گرایی نو در خاموشی دریا اثر ورکور

اصطلاح تاریخ گرایی نو امروزه به رویکردی گفته می شود که تاریخ را آن گونه که تاریخ نگاران به نظر مخاطب می رسانند پذیرا نیست. این رویکرد، در دهه هشتاد قرن بیستم و بیشتر بر مبنای اندیشه‌های استفان گرینبلَت آمریکایی شکل گرفت.و بعدها آرتور ماروتی، لوئیس مانتروز و استیون اورگل آن را گسترش دادند. با تاریخ گرایی نو خوانشی از متن مورد نظر به دست می آید که با داده ها و گزارش تاریخ نگاران متفاوت است. منتقد تاریخ گرای نو، آثار ادبی دوران های گوناگون تاریخ را مد نظر قرارمی دهد تا رابطۀ متن با تاریخ را بازنگری کند و در تفسیر متن، علاوه بر جنبه های ادبی متن، از برساخت های تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و ایدئولوژیکی در هر دورۀ تاریخی بهره می گیرد. در این دیدگاه، بر تاریخی بودن متن و متنیت تاریخ تاکید می شود. تاریخ گرایان نو سعی دارند تا گونه ای تفسیر انتقادی ارائه دهند که در آن شبکه ای از روابط بررسی شود و به منزلۀ نزدیک ترین تفسیر به واقعیت باشد. درواقع متن را فضایی می بینند که در آن، روابط پیچیدهْ خود را آشکار می کنند. از این رو رمان کوتاه و دلنشین خاموشی دریا اثر ورکور که در نخستین سال های جنگ جهانی دوم نگاشته شد و اندکی بعد حسن شهید نورایی آن را به فارسی روان ترجمه کرد و در تئاترهای بسیاری در ایران به روی صحنه رفت، برمبنای این رویکرد مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

New Historicism in The Silence of the Sea by Vercors

New historicism refers to an approach that does not accept history as the historians convey. This approach mostly is based on the ideas of the American professor, Stephen Greenblatt, in the eighties of the twentieth century. According to Greenblatt, new historicism presents a new reading of the text, not a school of criticism. New historicism investigates the multilateral relations of the literary works with other texts including the historical ones to clarify their intertextual and extratextual aspects. New historicism inspects the relations of power and cultural, social, and ideological constructs. From the new historicist point of view, there is no difference between literary and nonliterary texts. The present paper attempts to examine The Silence of the Sea to reveal the author rsquo;s and the history rsquo;s influence in creating the literary work. With the help of Greenblatt and Foucault views, intertextual factors such as power relations as the main context are studied in the paper as well.