مقایسه شیوه شاعران سبک اصفهانی و سبک هندی در میزان رویکرد به شعر سبک عراقی

مقایسه آثار ادبی مشابه با هم در دوره‌های گوناگون تاریخی، یکی از شگردهای مطرح در گستره سبک‌شناسی است که نتیجه این شباهت‌ها و تفاوت‌ها، رمز و راز برتری شاعری بر دیگری و نیز میزان تاثیرگذاری‌های زبانی و تاریخی و فرهنگی بر متن ادبی، نشان خواهد داد. با نگاهی گذرا به اشعار سبک هندی و اصفهانی، به‌وضوح می‌توان گرایش فزاینده سرایندگان آن‌ها را در به‌کارگیریِ شگردها و فنون شاعری نسبت به پیشینیان دریافت. فنون و ابزاری که در جنبه‌های مختلف (فرمی و محتوایی) سبب فاصله‌گیری گفتار سراینده بر روی زنجیره زبان، از هنجار و زبان معیار و نزدیکی آن به زبان ادب و شعر می‌شود. در این راستا، تعیین سبک یک شاعر نیز، تشخیص و شناسایی همین ابزارها و شگردها در بسامد است که از شاعری به شاعر دیگر متفاوت هست و این‌چنین است که سبک‌های فردی به وجود می‌آید. بر این اساس، باید گفت که تفاوت اصلی شیوه شاعران سبک اصفهانی و هندی در میزان رویکرد شاعران این روزگاران به شعر شاعران و مضمون‌های مرسوم ادبی (motiv) در سبک عراقی رایج در ایران است. بیدل به‌عنوان سرآمد سبک هندی می‌کوشد که تحت‌تاثیر سبک اصفهانی نباشد (نظریه اضطراب تاثیر)؛ به‌گونه‌ای که این رویکرد به شاعران سبک عراقی با شدّت کمتر و به شاعران سبک اصفهانی با شدّت بیشتر، صورت گرفته است.

Comparison of the style of Esfahani style and Hindi style poets In the rate of approach to Iraqi style poetry

One of the most widely used stylistic techniques is the comparison of similar literary works in different historical periods. The result of these similarities and differences will be the mystery of the poetchr('39')s superiority to the other, as well as the level of linguistic, historical and cultural influences on the literary text. With a quick look at Indian poetry and Isfahani style, one can clearly understand the increasing tendency of their creators to apply poetry techniques and techniques to their predecessors. Techniques and instruments that, in different aspects (form and content), distort the speech on the language chain from the standard and standard language and its proximity to the language of poetry and poetry. In this regard, determining the style of a poet is to identify and identify the same tools and techniques in frequency that vary from poet to poet. Accordingly, it should be noted that the main difference between the style of Isfahan and Indian style poets in the poetchr('39')s approach to poetry of these times is poetry and common themes of the literary (motiv) themes in the common Iraqi style in Iran. Biddle strives to end the style of Hindi not influenced by Isfahanchr('39')s style (impact anxiety theory); Such an approach is less intense against the Iraqi style poets and is more intense than the likes of Saeb.