بررسی تطبیقی نمایشنامه ی افول اثر اکبر رادی و نمایشنامه ی دشمن مردم اثر هنریک ایبسن

بررسی تطبیقی دو اثر نمایشی افول و دشمن مردم بر اساس نظریه های فرانسوا یوست (2001-1918) درباره بن مایه ها، تیپ های شخصیتی و مضامین ادبی و نظریه اقتباسِ لینداهاچن موضوع پژوهش حاضراست که در پیِ پاسخ به این پرسشها است: این دو نمایشنامه از نظر مضامین و تیپ شخصیت ها چه شباهت هایی دارند؟ ورادی در اقتباس از ایبسن چه تفاوت هایی را برای تبری از اتهام تقلیدِ صِرف در اثر خویش بوجود آورده است؟ موضوعاتی چون مخالفت طبقات قدرتمند و مالکین با هر نوع تغییر در عموم مردم، اصرار افراد روشنفکر بر عقاید و ایده آل های خود، خیانت نزدیکان به جریان روشنفکری، آلت دست بودن عموم مردم، وفاداری همسران و در نهایت شکست روشنفکران در هردوی این آثار مشاهده میشود. رادی در کنار اقتباس قیاسی از پیرنگ نمایشنامة دشمن مردم، نمایشنامه ی خویش را در فضای محلی و بومی برای خوانندگان خود با داشتن و یا نداشتن آگاهی از بینامتنیت اثر هرچند که در اقتباس قیاسی از اهمیت زیادی برخوردار نیست می آفریند. غیر از فضای نمایشنامه ، رادی فضای خانواده و قهرمان خود را نیز متفاوت از اثری که از آن اقتباس می کند، می آفریند.

A Comparative Analysis of Ofoul by Akbar Radi and An Enemy of the People by Henrik Ibsen

The present article is intended to comparatively analyze characters and themes in Ofoul by Akbar Radi and An Enemy of the People by Henrik Ibsen. The research methodology of comparison is based on Francois Jost rsquo;s theories on motifs, types, and themes as well as Linda Hutcheon rsquo;s A Theory of Adaptation. Investigating the characters and the themes of these two dramatic works and despite rather similar characters and the themes, Radi made some very adept differences to impart the sense of localization and probability. Themes such as the animosity of the powerful towards any change in the people rsquo;s conditions, the insistence of the intellectuals on their own ideas, the treachery of the close friends to the intellectualism, the abuse of the common in the hands of the powerful, loyalty of the wives, and in the end the defeat of the intellectuals are seen in both works. Akbar Radi takes his subject matter as well as his characters from An Enemy of the People but creates them anew so as to adapt them to the needs and values of his addressees i.e. the Iranians. Investigating characterization and the ways of adoption in these two works show the comparative nature of this study.