اثربخشی توانبخشی- شناختی بسته پارس بر کنترل مهاری و تصمیم گیری پرخطر کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی

مقدمه و اهداف اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلالی عصب تحولی است. نقص کارکردهای اجرایی خصیصه فراگیر این اختلال محسوب می شود که پیامدهای منفی بسیاری برای کودکان مبتلا به این اختلال در بر دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر توانبخشی - شناختی پارس بر بهبود کنترل مهاری و تصمیم گیری پرخطر کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است.مواد و روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه بالینی تصادفی (پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل) است که بر روی 30 کودک 7 تا 13 ساله ی مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی که با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شده است که  15 نفر از آنها در گروه درمان و 15 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی  قرار گرفتند. در طول جلسات درمان 3 نفر از گروه آزمایش از فرآیند پژوهش خارج شدند. عملکرد تصمیم گیری پرخطر با استفاده از آزمون بارت و عملکرد کنترل مهاری با استفاده از آزمون برو/نرو و آزمون استروپ تعیین گردید. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته و به کمک نرم افزار spss20 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که اثر تعاملی گروه و مرحله ارزیابی بر کنترل مهاری (p<0.01)  معنادار بوده است. به این صورت که در پیش آزمون تفاوت معناداری بین گروه کنترل و آزمایش در کنترل مهاری دیده نشد، اما در پس آزمون نمرات گروه آزمایش به طور معناداری از گروه کنترل افزایش یافته بود،اما در تصمیم گیری پرخطر بین دو گروه آزمایش و کنترل بعد از درمان تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که کنترل مهاری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی پس از دریافت توانبخشی - شناختی توجه (پارس) بهبود می یابد، اما در کارکرد تصمیم گیری پر خطر تفاوتی پس از درمان مشاهده نشد. هم چنین نتایج بیانگر اثربخشی این درمان بر سایر مولفه های کارکردهای اجرایی می باشد.