تکرارپذیری نرم افزار synchronization در اندازه گیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور: مطالعه اولتراسونوگرافیکی

مقدمه و اهداف مطالعه حاضر به منظور بررسی تکرارپذیری درون آزمونگر نرم افزار همزمان سازی (synchronization) در بررسی همزمان عضله تیبیالیس انتریور از نظر پارامترهای سونوگرافی و دینامومتری در حین انقباض در افراد سالم غیرورزشکار انجام شد. این نرم افزار به منظور افزایش توانایی در ثبت همزمان تصاویر اولتراسونوگرافی و داده های دینامومتر استفاده شد. مواد و روش ها در مطالعه حاضر تکرارپذیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور بکمک نرم افزار همزمان سازی در 15 نفر مرد سالم غیرورزشکار در محدوده سنی 35-18 سال با میانگین bmi (1.8±23) به روش cross-sectional  انجام شد. جهت بررسی ساختار از اولتراسونوگرافی نوع b و برای بررسی میزان نیروی تولیدشده حین انقباض از دینامومتر استفاده گردید. زاویه و طول فاسیکل و ضخامت و نیروی عضله تیبیالیس انتریور در سه حالت تحریک الکتریکی حداکثر قابل تحمل (es)، انقباض ارادی ایزومتریک حداکثر (mvc) و ترکیب هر دو انقباض (es+mvc) در افراد سالم غیرورزشکار اندازه گیری شد. سپس کلیه اندازه گیری ها یک ساعت بعد به منظور تکرارپذیری درون آزمونگر انجام گردید. از شاخص های آماری (interclass correlation coefficient) icc وsem (standard error of measurement) وmdd (minimum detectable difference) منظور ارزیابی تکرارپذیری نسبی و مطلق استفاده گردید. یافته ها نرم افزار همزمان سازی، تکرارپذیری بالایی در اندازه گیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور، در سه حالت تحریک الکتریکی حداکثر قابل تحمل، انقباض ارادی ایزومتریک حداکثر و ترکیب هر دو انقباض نشان داد. با فاصله اطمینان 95% مقادیر icc برای زاویه فاسیکل در حالت es و حالت  mvc و حالت es & mvc به ترتیب 88% و 77% و 75% بود و مقادیر icc برای ضخامت عضله در حالت es و mvc و حالت es& mvc به ترتیب 80% و 98% و 93% بود و برای طول فاسیکل در حالت es و  mvc و حالت es & mvc به ترتیب 95% و 97% و 91% بود. مقادیر icc برای نیروی عضله تیبیالیس انتریور در حالت es و حالت  mvc و حالت es & mvc به ترتیب 82% و 97% و 98% بود. بحث و نتیجه گیری تصویربرداری اولتراسونوگرافی به کمک نرم افزار همزمان سازی جهت اندازه گیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور، در سه حالت تحریک الکتریکی حداکثر قابل تحمل، انقباض ارادی ایزومتریک حداکثر و ترکیب هر دو انقباض تکرارپذیری بالایی را نشان داد. این روش در اندازه گیری پارامترهای ساختاری عضله و نیرو از روایی بالایی برخوردار می باشد.