بررسی اثر hand static rest splint درکاهش درد و عوارض آرتریت روماتوئید

مقدمه و اهداف هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر hand static rest splint در کاهش درد و عوارض آرتریت روماتوئید بود. مواد و روش ها تحقیق حاضر از نوع کارآزمایی بالینی است. آزمودنی های تحقیق حاضر را 12 نفر از بیماران آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به واحد کاردرمانی بیمارستان آیت الله طالقانی تشکیل دادند که دارای معیار تشخیصی انجمن روماتولوژی آمریکا با میانگین سن: 39 سال (35 تا 55) بودند. آزمون های تحقیق پیش رو شامل ارزیابی های درد بر اساس معیار سنجش خطی بصری (vas)، تورم (swelling)، حساسیت به لمس (tenderness) و خشکی صبحگاهی (morning stiffness)، دامنه حرکتی اکتیو با روش گونیامتری و میزان قدرت گریپ (hand grip strength) با استفاده از داینامومتر جامار در هر دو دست بود. داده های تحقیق با استفاده از روش آماری آنالیز ttest و  mannwhitny test برای دو نمونه مستقل و آزمون آماری willcoxon و paired ttest برای دو نمونه زوجی و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 در سطح p˂0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها یافته های تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از hand static rest splint به مدت یک ماه در طول شب و یک ساعت در روز (زمان استراحت) سبب بهبود دامنه حرکتی فلکشن و اکستنشن مچ (فلکشن: 005/0=p و اکستنشن 03/0=p) در مقایسه بین دو گروه کنترل و مداخله می‌شود، ولی در خشکی صبحگاهی (1=p)، درد (1/0=p)، التهاب (06/0=p) و تندرنس (2/0=p) اثر چشمگیری ندارد و در مقایسه قبل و بعد از مداخله در دست با اسپلینت تنها درد (02/0=p) و دامنه حرکتی فلکشن مچ (004/0=p) و اکستنشن مچ (02/0=p) بهبود یافت. نتیجه گیری با استفاده از یافته های تحقیق و از آنجایی که استفاده از اسپلینت تنها سبب بهبود دامنه حرکتی مچ در مقایسه بین دو گروه و بهبود درد در قبل و بعد از گروه مداخله شد، به نظر می رسد استفاده از اسپلینت استراحت دهنده در دست برای کاهش سایر علائم بیماری نیاز به بررسی های بیشتری دارد و با توجه به اینکه استفاده از این اسپلینت به دلیل قرار دادن دست در وضعیت بدون استرس تاندونی می‌تواند در کاهش عوامل ایجاد دفورمیتی موثر باشد، از این نظر به مطالعات بیشتر نیاز است.