اثر تمرین هوازی بر وخامت کلی خطر متابولیک و لیپوپروتئین آتروژنیک غیرپرچگال مردان غیرفعال با کنترل تاثیر تغذیه

مقدمه و اهدافافراد مبتلا به سندروم متابولیک در معرض خطر بیشتر افزایش کلسترول، فشار خون بالا و انسداد عروق کرونر هستند و قطعا شناسایی تاثیر همزمان تمرین هوازی بر وخامت کلی خطر متابولیک و لیپوپروتئین‌ غیرپرچگال (به عنوان شاخص معتبر، ارزان و سهل الوصول رویدادهای آتروژنیک) در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بسیار کاربردی و جذاب است.مواد و روش هاروش تحقیق از نوع تجربی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون بود. 30 مرد بیمار سندرم متابولیکی غیرفعال داوطلب از شهر تبریز (سن: 2/16±5/55 سال، شاخص توده بدنی 5/2±09/30 کیلوگرم بر متر مربع)، پس از تعیین مقدار قند، پروتئین، چربی و کالری دریافتی روزانه با استفاده از ثبت یادآمد غذایی و تحلیل توسط نرم افزار n4 و خون‌گیری، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15=n) و تجربی (15=n) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه هوازی با شدت متوسط شرکت کردند و در پایان اندازه گیری ها تکرار شد. از آزمون‌های t همبسته، تحلیل کواریانس اندازه‌گیری مکرر، t مستقل و آزمون کاپا برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌هادر طول پژوهش تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند، چربی و کل مواد غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد (p<0/05).در گروه تجربی به دنبال تمرین هوازی بیشتر شاخص های خطر متابولیک (فشار خون میانگین سرخرگی، مقدار قند خون، لیپوپروتئین کم چگال، مقدار امتیاز z سندرم متابولیک و همچنین لیپوپروتئین غیرپرچگال) کاهش معناداری یافتند و مقدار لیپوپروتئین پرچگال افزایش معناداری داشت (p<0/05).نتیجه‌ گیریتمرین هوازی منظم همزمان بر کاهش لیپوپروتئین‌ غیرپرچگال و وخامت کلی z سندرم متابولیک موثر است که در کاهش خطر بروز بیماری‌های قلبی بسیار اهمیت دارد.