بررسی تغییرات ساختاری و رفتاری عضلات ثبات دهنده ستون مهره ای با استفاده از روش‌های تصویربرداری اولتراسوند، mri و الکترومیوگرافی در افراد دارای اختلال پاسچر sway-back

مقدمه و اهداف اختلال پاسچر swayback (sb) یکی از شایعترین اختلالات ستون مهره ها درمیان افراد جامعه بخصوص خانم های جوان می باشد. با وجود شیوع این اختلال پاسچر، در مورد نحوه تغییر راستای اسکلتی در ناحیه کمر و لگن و تغییرات عضلانی حاصله اتفاق نظری بین محققان وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر، جمع آوری تغییرات گزارش شده در ابعاد، تولید تنشن و ساختار عضلات ثبات دهنده ستون مهره ای در پاسچر sb، با استفاده از روش های دقیق تصویربرداری اولتراسوند، الکترومیوگرافی و mri می باشد. مواد و روش ها با جستجو در پایگاههای اطلاعاتی google scholar, pubmed, embase در ابتدا 102 مقاله که در بازه ی زمانی 2002-2016 بودند بدست آمد که بعد از تطابق با معیارهای ورود و خروج، تعداد 97 مقاله حذف شد و 5 مقاله باقی مانده به صورت تمام متن مورد بررسی قرار گرفتند. در این مرور از مقالاتی استفاده شد که تغییرات عضلانی در پاسچر sb را با استفاده ار روشهای usi ,mri و emg مورد بررسی قرار داده بودند. یافته ها با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی کاهش فعالیت عضلات اینترنال ابلیک، مولتی فیدوس کمری و ارکتوراسپاین و افزایش فعالیت عضله ی رکتوس ابدومینوس را نشان داده شد. بررسی ضخامت عضله ی ترانسورس ابدومینوس با استفاده از اولتراسونوگرافی نیز نشان داد که ضخامت این عضله در پاسچر sb از سایر پاسچرها کمتر است. مطالعات بررسی کننده با استفاده از mri تغییر محتویات عضله بصورت تجمع چربی در عضلات مولتی فیدوس و ارکتورهای ستون کمری را در افراد با پاسچر sb ثابت کرد. بحث مطالعات نشان دادند که در پاسچر sb، ساختار عضلات عمقی در ناحیه کمر و شکم تغییر می یابند. این تغییرات می تواند باعث به خطر افتادن ثبات ناحیه کمری لگنی شود. به نظر می رسد، هر سه روش ارزیابی عضلات در اختلال پاسچر sb دارای اعتبار و تکرارپذیری بالایی هستند.