مروری بر نقش لب‌ خوانی در ارتباط کلامی و تکنیک‌های لب‌ خوانی

مقدمه و اهداف: گفتار عموما دارای چند وجه می باشد. سیستم ادراک گفتاری انسان از علامت های دیداری و شنیداری برای رمزگشایی گفتار تولید شده توسط گوینده، استفاده می کند. زمانی که یک فرد گفتار طبیعی را دریافت می کند، همزمان با شنیدن، آن را نیز می بیند و بخش ها و نواحی مسئول پردازش، اطلاعات بینایی و شنوایی مرتبط با گفتار را با یکدیگر ترکیب می کند. اطلاعات دیداری دهان و صورت گوینده، نقش مهمی را در درک و فهم زبان گفتاری ایفا می کند. لب‌خوانی در لغت به معنای بازشناسی واژگان گفتاری با استفاده از اطلاعات دیداری مثل حرکات لب است. لب ‌ها بیشتر از نیمی از اطلاعات دیداری گفتار را فراهم می‌ کند. این مهارت در افراد شنوا مهارتی طبیعی محسوب می ‌شود. در حقیقت هدف اصلی لب‌خوانی، افزایش استقلال افراد دچار ضایعه شنوایی است. در مواقع نیاز (مانند کاهش شنوایی ناگهانی) می‌ توان از آموزش لب‌خوانی با نرم ‌افزارهای لب‌ خوانی استفاده کرد. مطالعه ی حاضر با مرور بر اساس آخرین پژوهش های بالینی در منابع گوناگون کوشیده است که اهمیت نقش لب‌ خوانی در ارتباط کلامی (بازشناسی گفتار)، تکنیک ها و نرم افزار های آموزش لب خوانی را نمایان کند. مواد و روش ها: مقاله ی پیش رو مروری است بر آخرین مقالات و کتاب هایی که از سال 1979 تا 2015 در زمینه نقش لب‌ خوانی در ارتباط کلامی و بازشناسی گفتار منتشر شده اند، که از بانک‌ های اطلاعاتی google scholar, sid, scopus, pubmed انتخاب گردیده اند. یافته‌ ها: اطلاعات دیداری از دهان و صورت گوینده، نقش مهمی را در درک و فهم زبان گفتاری اجرا می ‌کند. در حقیقت لب خوانی اطلاعات دیداری گفتار را فراهم می کند. با توجه به نقشی که بینایی در رمزگردانی گفتار بازی می کند، باید در توانبخشی شنیداری و به خصوص در جهت بهبود ارتباط کلامی، مرکز توجه قرار گیرد. هم‌ چنین تکنیک‌ ها و نرم‌ افزارهای مختلفی پیرامون آموزش این مهارت وجود دارد که می ‌توان از آن‌ ها در جهت آموزش به خصوص در افراد با نقص شنوایی استفاده کرد.