بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف

مقدمه و اهداف: عدم تعادل در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات کوادریسپس و همسترینگ موجب افزایش احتمال آسیب لیگامان صلیبی قدامی (acl) می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی زمانبندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس مردان ورزشکار در هنگام پرش-فرود از ارتفاع های مختلف جهت شناخت تغییراتی است که در زمان بندی و میزان فعالیت این عضلات همراه با تغییر ارتفاع ایجاد می شود و این تغییرات احتمال بروز آسیب acl  را تغییر میدهند یا خیر.مواد و روش ها در تحقیق نیمه تجربی با نمونه گیری در دسترس حاضر، 16 ورزشکار (والیبالیست، هندبالیست، بسکتبالیست) با متوسط سن 1/2±23/1 سال، وزن 2/4±64/8 کیلوگرم و قد 54/5±178 سانتیمتر، حرکت پرش-فرود را از ارتفاع های 20، 40 و 70 سانتیمتر انجام دادند. میزان فعالیت فازهای فیدفوروارد و فیدبک و نتایج زمانبندی فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه me6000 مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه زمانبندی و میزان فعالیت هر عضله در فرود از سه ارتفاع، از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، و برای مقایسه میزان فعالیت و زمانبندی بین عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس از آزمون t مستقل با نرم افزار spss نسخه 20 استفاده شد (0/05≥p). یافته ها: میزان فعالیت فیدفورواردی (0/001=p) و زمان آغاز فعالیت (0/014=p) عضله واستوس مدیالیس در ارتفاع 70 سانتیمتر بطور معنی داری بیشتر از ارتفاع های 20 و 40 سانتیمتر است. اما در میزان فعالیت و زمان آغاز فعالیت عضله سمی تندینوس تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/05p). نتیجه گیری: افزایش ارتفاع فرود باعث افزایش نسبت کلی فعالیت کوادریسپس به همسترینگ و فعال شدن زودتر عضله واستوس مدیالیس می شود. این تغییرات منفی در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات میزان نیروهای برشی وارد بر acl را افزایش میدهد و فرد را مستعد آسیب می سازد.