گروه ‌درمانی حمایتی و دیابت نوع 2: اثربخشی گروه‌درمانی حمایتی بر کنترل قند خون

مقدمه و اهدافیکی از عوامل دخیل در کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت، کنترل قندخون است. گروه‌های حمایت کننده و حمایت اجتماعی می‌تواند در کنترل گلیسمیک نقش داشته ‌باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی حمایتی بر کنترل گلیسمیک مبتلایان به دیابت بود.مواد و روش ها بدین منظور از 60 بیمار مبتلا به دیابت (20 نفر گروهی که دیابت تازه در آن‌ها تشخیص داده ‌شده بود، 20 نفر گروهی که از ابتلا به دیابت آن‌ها بیش از 5 سال می‌گذشت و در کنترل قند خون خود موفق بودند و 20 نفر گروهی که از ابتلای آ‌ن‌ها بیش از 5 سال می‌گذشت و در کنترل قند خون خود موفق نبودند) که عضو حمایت از بیماران دیابتی شهرستان شهریار بودند دعوت شد تا در پژوهش حاضر شرکت کنند. گروه‌درمانی حمایتی در 8 جلسه هفتگی ارائه شد. قبل و بعد از برنامه درمانی، سطوح همگلوبین گلیکوزیله، به ‌عنوان شاخصی برای اندازه‌گیری کنترل گلیسمیک، اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.یافته ها داده‌ها تفاوت معنادار بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون را نشان داد که حاکی از اثربخشی گروه درمانی حمایتی بر میزان قند خون بیماران مبتلا به دیابت بود. منتها یافته های بعدی نشان داد که تعداد سال های ابتلا به دیابت و موفقیت بیمار در کنترل تاثیری بر نتیجه ی گروه درمانی حمایتی نداشته است.نتیجه گیریبر طبق یافته‌های به‌دست آمده می‌توان اذعان داشت گروه درمانی حمایتی بر کنترل گلیسمیک مبتلایان به دیابت موثر است و از این رو می‌تواند در زمره درمان های روانشناختی این اختلال قرار گیرد.

Support Group Therapy and Type 2 Diabetes: Evaluation of the Effectiveness of Support Group Therapy on Glycemic Control in Diabetes

Background and Aim: Diabetes is a type of metabolic disorder characterized by limited or no insulin secretion or function, which leads to high blood glucose levels. Individuals with diabetes can have a high quality of life if their glycemic levels are well controlled. Taking part in support groups and social support may play a key role in supporting the ability of patients to maintain glycemic control. The purpose of the current study was to evaluate the effectiveness of support group participation on the glycemic control of patients with diabetes.Methods and Materials: A total of 60 patients with type 2 diabetes (20 recently diagnosed patients and 40 patients living with diabetes for more than 5 years, 20 of whom had adequate glycemic control and 20 did not have adequate control of their glycemic levels) from Shahriyar city, Iran, were invited to participate in the study. Patients participated in support group therapy sessions held over eight weeks. Glycated hemoglobin was assessed as the outcome indicator of glycemic control prior to and after the intervention. Oneway ANOVA was used for data analysis.Results: The results indicated that there was a significant difference between pretest and posttest glycated hemoglobin levels prior to and after group therapy. Further results indicated that the length of illness and previous successful management of illness did not affect the impact of the effect of participation in support group therapy.Conclusion: We found that support group therapy was an effective treatment for maintaining glycemic control in patients with diabetes. Such therapy can be included as a psychological intervention in treatment plans for patients with diabetes.