تاثیر تمرین موازی بر ترکیب بدنی و سطوح شاخص های التهاب عمومی مردان سالمند

مقدمه و اهداف افراد سالمند اغلب تحت تاثیر شرایط التهاب خفیف قرار دارند که می تواند با افزایش سطوح سایتوکین ها و پروتئین های مرحله حاد در این دوران همراه باشد. با این حال نتایج تحقیقات حاکی از آن است که شیوه های مختلف تمرینات ورزشی منظم می تواند اثرات مفیدی بر غلظت شاخص های التهابی داشته باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ورزشی موازی بر غلظت پروتئین واکنشگرc (crp) و فیبرینوژن پلاسما در مردان سالمند صورت پذیرفت. مواد و روش ها 24 مرد سالمند که به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند در دو گروه همگن شده ی تمرین و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه تمرین 14 هفته به انجام تمرینات ورزشی ترکیبی پرداختند. سپس قبل از شروع تمرینات و 7248 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، نمونه های خون وریدی جهت اندازه گیری crp و فیبرینوژن جمع آوری شد. همچنین در هر دو مرحله شاخص های پیکرسنجی و ترکیب بدنی مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و ضرب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها بعد از انجام 14 هفته تمرینات موازی، کاهش معناداری در غلظت crp و فیبرینوژن در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (p<0/05). میانگین شاخص های ترکیب بدنی وزن، درصد چربی بدن، محیط کمر، شاخص توده بدنی پس از 14 هفته اجرای تمرینات موازی در گروه تمرین کرده به طور معناداری کاهش پیدا کرد (p<0/05)، در حالی که این شاخص ها در گروه کنترل بدون تغییر باقی ماند (p>0/05). به علاوه رابطه معناداری بین تغییرات شاخص های crp و فیبرینوژن با تغییرات درصد چربی بدن و و دیگر شاخص های ترکیب بدن مشاهده شد (p<0/05). نتیجه گیری بر اساس یافته های حاصل از پژوهش می توان اظهار داشت که انجام تمرینات ورزشی موازی می تواند روش تمرینی مناسبی برای بهبود ترکیب بدن و تعدیل شاخص های التهابی پیش بینی کننده بیماری های قلبیعروقی در مردان سالمند باشد.