بررسی دانش و نگرش معلمان ابتدایی شهر تهران در مورد اختلالات یادگیری و نقصتوجه/بیش‌فعالی و ارتباط آن با ویژگی‌های معلمان

مقدمه و اهداف اختلالات یادگیری و بیش‌فعالی/نقص توجه از شایع‌ترین اختلالات دوره کودکی به شمار می رود که در بسیاری از موارد با یکدیگر هم آیند بوده و تاثیر فراوانی ازنظر تحصیلی بر زندگی و آینده کودکان مبتلا دارد. ازاین‌روی، دانش و نگرش در خصوص این اختلالات از سوی معلمان به‌خصوص در سال های اولیه تحصیلی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از انجام  پژوهش پیش رو بررسی دانش و نگرش معلمان ابتدایی شهر تهران در مورد اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی و ارتباط آن با ویژگی‌های معلمان بود. مواد و روش‌ها این مطالعه بر روی 200 نفر از معلمان ابتدایی تهران انجام شد. نمونه گیری به‌صورت خوشه ای از مناطق آموزش‌ و پرورش در چهار قسمت شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انجام شده است و سپس، از بین آن‌ها مدارس نهایی به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. بررسی با استفاده از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، سنجش دانش و نگرش اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی و سنجش دانش و نگرش اختلال یادگیری انجام شد. اعتبار پرسشنامه به تائید پنج نفر از روان‌پزشکان کودک رسید و برای بررسی پایایی آن، آزمون باز آزمون انجام شد که ضریب آلفای کرونباخ 89/0 به دست آمد. یافته‌ها بین دانش و نگرش معلمان درباره اختلالات یادگیری و دانش و نگرش آن ها درباره بیش‌فعالی/نقص توجه رابطه مستقیم و معناداری مشاهده شد. میانگین نمره دانش هر دو اختلال در زنان به‌صورت معناداری بالاتر از میانگین مردان بود، اما بین دانش و نگرش معلمان درباره اختلالات یادگیری و نقص توجه/بیش فعالی با سن، مدرک تحصیلی و سابقه تدریس آن‌ها رابطه معناداری دیده نشد. نتیجه‌گیری معلمانی که درباره یکی از این دو اختلال دانش بیشتر و نگرش مثبت تری داشتند، در اختلال دیگر نیز نمرات بالاتری به دست آوردند. معلمان زن دانش بیشتری درباره این دو اختلال نسبت به معلمان مرد داشتند. به نظر می رسد معلمان مرد نیازمند آموزش بیشتری در این زمینه می باشند.