بررسی اثرات یک برنامه تمرینی طناب زنی بر تعادل پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر

مقدمه و اهدافتعادل در افراد کم توان ذهنی به دلیل ضعف در اجرای وظایف تعادلی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به این منظور هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثر بخشی 8 هفته تمرینات طناب زنی بر تعادل ایستا و پویای پسران دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر می­باشد.مواد و روش هاپژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی می باشد. نمونه آماری شامل 20 نفر دانش آموز پسر عقب مانده ذهنی بود که بصورت تصادفی و مساوی در دو گروه تجربی قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات طناب زنی تعادل ایستا و پویا به ترتیب به وسیله تست لک لک و تست تعدیل شده ستاره(y) مورد سنجش قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی تمرینات طناب زنی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه انجام دادند و گروه کنترل در این مدت تمرینی انجام ندادند. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و همبسته در سطح معنی­داری (05/0 p) تجزیه و تحلیل شدند.یافته هابر اساس یافته های پژوهش اختلاف معناداری در تعادل ایستا (019/=p) و پویا در سطوح قدامی (03/0=p)، خلفیداخلی (008/0=p)، خلفیخارجی (017/=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از تمرینات وجود دارد.بحث و نتیجه گیریتمرینات طناب زنی استفاده شده در این تحقیق باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در دانش آموزان عقب مانده ذهنی سنین بین 11 تا 17 سال گردید.