بررسی اثر ویبراسیون عمومی بدن بر میزان انعطاف پذیری اندام تحتانی در زنان جوان سالم

مقدمه و هدفانعطاف پذیری جزء مهمی از عملکرد طبیعی سیستم عضلانی  اسکلتی می باشد. به همین منظور تمرینات انعطاف پذیری، جزء ثابت برنامه های آماده سازی ورزشکاران محسوب شده و به صورت عمومی پیش از تمرین یا شرکت در رقابت های ورزشی پیشنهاد می گردد. با توجه به نتایج ضد و نقیض در فواید کاربرد استرچینگ در برنامه ی گرم کردن از یک سو و کاربرد ویبراسیون عمومی بدن (whole body vibration:wbv) برای بهبودی انعطاف پذیری از سوی دیگر، هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر ویبریشن عمومی بدن بر انعطاف پذیری اندام تحتانی در زنان جوان سالم می باشد.مواد و روش ها 25 زن جوان سالم با میانگین سنی 09/1±76/20 سال در این مطالعه شرکت کردند. انعطاف پذیری این افراد قبل و بعد از مداخله با استفاده از آزمون های passive knee extension  , hip flexion و modified sit and reach اندازه گیری شد. سپس شرکت کنندگان به حالت نیمه اسکات روی پلت فورم دستگاه wbv (فرکانس30 هرتز، آمپلی تود2 میلی متر ) در پنج ست 60 ثانیه ای و60 ثانیه استراحت بین ست ها ایستادند.یافته ها  پس از اعمالwbv، انعطاف پذیری همسترینگ, فلکسورهای هیپ در هر دو پا و نیز انعطاف پذیری عمومی بدن بطور معنی داری نسبت به قبل از آن افزایش یافت (00/0=p) .نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری همسترینگ و فلکسورهای هیپ بین دو پای راست وچپ قبل از مداخله با یکدیگر اختلاف معنی داری دارند(05/0≥p ). ولی پس از اعمال wbv بین انعطاف پذیری فلکسورهای هیپ در دو پا تفاوت معنی دار وجود نداشت (14/0=p).نتیجه گیری یافته های این مطالعه نشان می دهد که کاربرد wbvمی تواند روش تمرینی مناسبی برای افزایش انعطاف پذیری اندام تحتانی باشد.