تاثیر چهار هفته تمرینات اصلاحی بر زاویه سر به جلو و شاخص های اسپیرومتری دانشجویان دختر

مقدمه و اهداف سر به جلو یکی از شایع ترین پوسچرهای معیوب است که باعث عدم سازماندهی صحیح عضلات گردن شده و در نهایت ظرفیت های ششی محدود و تنفس صحیح دچار مشکل می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرینات اصلاحی  بر زاویه سر به جلو و شاخص اسپیرومتری دانشجویان دختر بود. مواد و روش‌ها در این پژوهش 30 دانشجوی دختر دانشگاه تهران مبتلا به سر به جلو به طور تصادفی به گروه تجربی و گروه کنترل تفشیم شدند. آزمودنی ها تمرین های خود را طبق برنامه، 2 مرتبه در روز و به مدت 4 هفته انجام دادند. میزان زاویه سر به جلو و شاخص های اسپیرومتری قبل و بعد از 4 هفته مداخله اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از تی وابسته و در سطح معناداری 05/0 =α انجام شد. یافته‌ها پس از مداخله کاهش معنی داری در زاویه سر به جلو گروه تجربی مشاهده شد0.05>p. همچنین در شاخص اسپیرومتریmvv تفاوت معناداری مشاهد شد0.05>pحجم هوای دمی با فشار در ثانیه اول fev1 و اوج جریان دمی pif  و و اوج جریان بازدمی pef بعد از دوره تمرینی ، تغییر معناداری از لحاظ آماری نشان نداد(0.05

Effect of four Weeks of Corrective Exercises on Forward Head Angle and Spirometry Parameters of Female College Students

Background and Aim: Forward head posture (FHP) is one of the most common faulty postures which leads to improper organization of the neck muscles and limitening of pulmonary capacity and whereby breathing becomes difficult. The goal of the current study was to evaluate the effect of 4 weeks of corrective exercises on forward head angle (FHA) and spirometry parameters of college girl students. Materials and Method: Thirty female students from the University of Tehran who suffered from FHP were randomly divided into experimental and control groups. The subjects performed the exercises twice a day for 4 weeks. The forward head angle and spirometry parameters were measured before and after the treatment. Collected data were analyzed using the Tdependent test via SPSS (version 21). Pvalue was set at 0.05. Result: After the intervention, the experimental group had a significant reduction on forward head angle (p<0.05). Also, significant differences were observed in Maximal Voluntary Ventilation (MVV) (p<0.05). No significant changes were observed in Forced Expiratory Volume in One second (FEV1), Peak Inspiratory Flow Rate (PIFR), and Peak expiratory Flow Rate (PEFR) (p>0.05). Conclusion: The data revealed that corrective exercise is a simple and noninvasive method to decrease FHA and can be helpful to increase MVV parameter.