بررسی ارتباط علائم بالینی با یافته های مانومتریک در زنان مبتلا به یبوست عملکردی

مقدمه و اهداف  یبوست عملکردی یکی از انواع یبوست است و مهمترین روش تشخیصی بالینی آن، معیار رم iii می­باشد. ابزارهای بیوفیزیولوژیک چون مانومتری آنورکتال نیز به عنوان ابزار تشخیصی یبوست، مورد استفاده قرار می­گیرد. مسائلی چون تحمیل هزینه، دسترسی مشکل، نیاز به دانش تخصصی و عدم پذیرش راحت بیمار، استفاده از آن را با مشکلاتی روبرو کرده است.استفاده از معیار رم iii می­تواند راه آسانتر و در ­­دسترس تر نسبت به روش­های دیگر تشخیصی چون مانومتری باشد و همچنین فیزیوتراپیست­ها نیز می­توانند از آن جهت ارزیابی بیماران مبتلا به یبوست استفاده کنند.از این سو این مطالعه با هدف بررسی ارتباط علائم بالینی فرد بر مبنای معیار رم iii با یافته­های مانومتری در زنان مبتلا به یبوست عملکردی انجام گرفت. مواد و روش­ها 35 بیمار خانم با میانگین سنی 24/10 ±51/38 سال و با مشکل یبوست عملکردی با تشخیص پزشک متخصص گوارش در این مطالعه شرکت کردند و پس از تکمیل اطلاعات زمینه­ای،فرم مربوط به معیار رم iii، تحت ارزیابی بالینی و مانومتری قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss ویراست 22 و آزمون­های ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شد. یافته ها  نتایج بیانگر رابطه معنی­دار منفی بین شدت معیار رم iii و فشار آنال فوقانی در حین انقباض و push، فشار استراحت رکتوم و آنال فوقانی با میزان بی­اختیاری مدفوع و گاز، فشار رکتوم حین انقباض با تعداد زایمان و امتیاز کلی علائم معیار رم iii با قدرت و استقامت عضلات کف لگن حین معاینه بود. همچنین رابطه معنی­دار مثبت بین فشار آنال تحتانی حین push و تون استراحت مقعد دیده شد( 05/0p<). نتیجه گیری بر اساس مطالعه حاضر، برای ارزیابی بالینی بیماران مبتلا به یبوست عملکردی، استفاده از معیار رم iii و شاخص­های مربوط به معاینه دستی مانند قدرت و استقامت عضلات کف لگن، به عنوان روش­های غیر­تهاجمی،کم­هزینه و به خصوص برای همکاران فیزیوتراپیست جهت ارزیابی بالینی پیشنهاد می­شود. هر چند جهت دستیابی به تشخیص دقیق، علاوه بر روش­های فوق، استفاده از مانومتری توصیه می­شود.