اثر تحریک الکتریکی مستقیم شکنج پیشانی تحتانی راست مغز بر بهبود بازداری در افراد دارای نشانگان نقص توجه و بیش فعالی

مقدمه و اهدافدر افراد مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی، کنترل مهاری که به معنای توانایی کنترل رفتارها یا پاسخ های نامناسب و یکی از مولفه های اصلی کارکرد اجرایی است، دچار نقص است. هدف از مطالعه حاضر بهبود توانایی بازداری از طریق تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه (tdcs) بر روی افراد دارای نشانگان نقص توجه و بیش فعالی است.مواد و روش هادر این پژوهش20 نفر از دانش آموزان هنرستان سیدالشهدا استان کرمان از طریق پرسشنامه های وندریوتا و کانرز که نشانگان اختلال نقص توجه و بیش فعالی را در بزرگسالی و کودکی می سنجند، انتخاب شدند. همچنین از پرسشنامه scl-25 برای سنجش سلامت عمومی روانی آزمودنی ها استفاده شد. آزمودنی ها در موقعیت تحریک آند و شرایط شبه تحریک از طریق آزمون های استروپ و برو/ نرو که برای سنجش کنترل مهاری هستند مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته هانتایج نشان می دهد تحریک آند بر روی شکنج پیشانی تحتانی راست، دقت مهار را در مرحله اجرای مهار محرک های هدف پیشین به طور معناداری افزایش می دهد. بحث و نتیجه گیریتحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه بر روی شکنج پیشانی تحتانی راست (rifg) افراد دارای نشانگان نقص توجه و بیش فعالی، می تواند کنترل مهاری را در مهار محرک های هدف پیشین بهبود ببخشد.