مقایسه عملکرد، شدت، دامنه حرکتی مفصل مچ دست بین گروه معلولین صندلی چرخدارران ورزشکار وغیرورزشکار مبتلا به سندرم تونل کارپ

مقدمه و اهداف در معلولین استفاده کننده از صندلی چرخدار، سندرم کانال کارپ شایع می باشد و حرکات مداوم مچ دست، ابتلا به این عارضه را افزایش می دهد. در تحقیق حاضر میزان عملکرد، درد و دامنه حرکتی مفصل مچ دست در معلولین ورزشکار و غیر ورزشکاران مبتلا به سندرم تونل کارپ مقایسه گردید. مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی، تمامی اعضای تیمهای بسکتبال معلولین شهر تهران (35 نفر) با 33 نفر از معلولین غیر ورزشکار وابسته به صندلی چرخدار مستقر در آسایشگاههای تهران (مشابه از نظر سن، وزن، قد، سال های استفاده از صندلی چرخدار و سطح معلولیت) مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه درجه بندی شده و مطالعه هدایت عصبی جهت تشخیص سندرم کانال کارپ، مقیاس vas جهت بررسی درد، گونیامتر برای اندازه گیری دامنه حرکتی مچ دست و بررسی شدت علایم و میزان عملکرد از پرسشنامه خوداظهاری استفاده شد. یافته ها یافته های تحقیق نشان داد که بین میزان شیوع سندرم تونل کارپ، شدت درد، عملکرد و دامنه حرکتی مچ دست در دوگروه معلولین ورزشکار و غیرورزشکار مبتلا به سندرم کانال کارپ، تفاوت معنی داری(05/0 < p) وجود نداد. از 35 ورزشکار6 نفر (سن 11/3± 36‚ وزن 74/4±68 ‚ قد 7 ±172) و از 33 غیرورزشکار 5 نفر (میانگین سن 1/7 ± 41‚ وزن 3±73 ‚ قد 5±173) مبتلا به سندم کانال کارپ بودند.بحث و نتیجه گیری حرکات تکراری در مچ دست تنها عامل ابتلا به سندرم تونل کارپ در معلولین ورزشکار نمی باشد و باید موارد اثرگذار دیگری را نیز مد نظر قرار داد.