بررسی عوامل موثر در پیشگیری از زمین خوردن و شکستگی استخوانی سالمندان

مقدمه فرایند سالمندی شامل یکسری تغییرات پیش رونده و غیر قابل برگشت در زندگی است . تغییرات سالمندی از 40-35 سالگی شروع شده لیکن سن 60 سال به بالا سالمند محسوب می شود. باتوجه به فرایند پاتوفیزیولوژیک سالمندی یکی از شایعترین و جدی ترین مشکلات سالمندان استیوپروز و شکستگی های استخوان به دنبال زمین خوردن است. شیوع شکستگی فمور،هماتوم ساب دورا،آسیب و ضربات مغزی به ترتیب مهمترین عوامل بستری سالمندان در بیمارستان ها را تشکیل می دهند. سالمندان تا زمانیکه دچار آسیب یا مشکل نشده باشند،به عوامل خطر توجه نداشته و نمی دانند چگونه باید از آنها پیشگیری کنند. بنابراین بررسی و شناخت اقدامات پیشگیرانه در مورد استیوپروز و زمین خوردن سالمندان ضروری به نظر می رسد. مقاله حاضر یک مقاله مروری است که پس از بررسی حدود 30 مقاله مربوط به 5 سال اخیر در مورد بررسی و شناخت عوامل خطر و پیشگیری زمین خوردن سالمندان تهیه شده است. نتایج حاصل از بررسی مقالات نشان دادند علت زمین خوردن سالمندان پیچیده و چند عاملی است. سلامتی عمومی،ناتوانی عملکردی،سن بالا،هذیان و عفونت از عوامل مهم زمین خوردن سالمندان محسوب می گردد. عوامل خطر زمین خوردگی سالمندان توسط تیم مراقبت بهداشتی سالمند شناسی شناسایی شده و در مرحله بعد با همکاری تیم توانبخشی به طور موفقیت آمیز می تواند از آسیب و صدمه سالمندان پیشگیری نماید. این اقدامات شامل الف) بررسی وشناخت سالمندان در معرض خطر ب) کاهش یا از بین رفتن عوامل خطر که می تواند شامل: 1) تمرینات بدنی - فیزیکی 2) مصرف داروها 3) رژیم غذایی مناسب 4) مداخلات چندجانبه باشد.