اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا طی دویدن

زمینه و هدف: پرونیشن بیش از حد پا یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی در اندام تحتانی است که منجر به افزایش بار‌های مکانیکی وارد بر ساختار اندام تحتانی می‌شود. سطح شن به دلیل غیر قابل پیش‌بینی و متحرک بودن، اهمیت ویژه‌ای در مکانیک حرکت انسان دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین روی سطح شن بر هم‌انقباضی جهت‌دار و عمومی عضلات مفصل مچ پا در افراد با پرونیشن بیش از حد پا طی دویدن بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود. نمونه‌های آماری پژوهش 30 مرد با پرونیشن بیش از حد پا بودند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) تخصیص یافتند. تمرین روی سطح شن برای آزمودنی‌های گروه آزمایش طی هشت هفته که شامل دویدن آرام، گام بلند، پریدن، لی لی کردن و دویدن سریع بود، اعمال شد. فعالیت عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی طی دویدن، با دستگاه الکترومایوگرافی هشت‌کاناله و با الکترود سطحی ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنی‌داری 0/05>p استفاده شد.یافته‌ها: نتایج، افزایش معنی‌داری را در هم‌انقباضی جهت‌دار مچ پا (0/040=p) طی پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در فاز پیشروی گروه آزمایش طی تمرین روی شن نشان داد. سایر مولفه‌های هم‌انقباضی جهت‌دار در بقیه فاز‌ها و هم‌انقباضی عمومی در همه فاز‌ها، اختلاف معنی‌داری را بعد از تمرین روی شن نشان ندادند (0/05

effect of sand surface training on directed and general co-contraction of ankle joint muscles during running

background and aims: foot overpronation is one of the most critical factors that cause musculoskeletal injuries and lead to greater mechanical loads in the lower limb structure. sand is an unstable and unpredictable surface that has particular importance in human movement mechanics. the purpose of this study was to investigate the effect of sand surface training on directed and general co-contraction of ankle joint muscles in individuals with foot overpronation during running.methods: the present study was a randomized clinical trial type. statistical samples of the present study included 15 males with foot overpronation in the control group and 15 males with foot overpronation in the intervention group. individuals in the intervention group performed a sand surface training program consisting of continuous jogging, striding, bounding, galloping, and short sprints for 8 weeks. tibialis anterior and gastrocnemius medialis muscles activity was evaluated by an 8-channel electromyography system with a surface electrode during running. a two-way anova test was used for statistical analysis at the significant level p<0.05.results: the results demonstrated greater ankle-directed co-contraction in the push-off phase during post-test compared with the pre-test in the intervention group during training on sand (p=0.040). other components of directed co-contraction in the different stages and general co-contraction in all phases did not demonstrate significant differences after sand training (p>0.05).conclusion: it seems greater ankle joint directed co-contraction in the push-off phase after training protocol reduced the risks of lower limb injuries and ankle instability in individuals with foot overpronation in this phase.