مقایسه هشت هفته تمرینات تناوبی شدید و محدود‌کننده جریان خون بر شاخص‌های بیوژنز میتوکندریایی و آنژیوژنز عضله پهن خارجی دوندگان مرد

زمینه و هدف: محدودسازی جریان خون پس از تمرین، یک روش تمرینی جدید است که از راه تغییرات همودینامیکی، متابولیکی و محرک هایپوکسی، می‌تواند سازگاری عضله اسکلتی در افراد تمرین‌کرده استقامتی را افزایش دهد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید و محدود‌کننده جریان خون بر pgc-1α و vegf به ترتیب به عنوان شاخص‌های بیوژنز میتوکندریایی و آنژیوژنزی دوندگان مرد آماتور بود.مواد و روش‌ها: 15 دونده مرد (سن 3±23 سال؛ قد: 5±172 سانتی‌متر؛ وزن: 4±73 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن: 1/7±23) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که به سه گروه: 1) کنترل پایه، 2) تمرینات تناوبی شدید و 3) تمرینات محدود‌کننده جریان خون+تناوبی شدید (bfr) تقسیم شدند. گروه‌های تجربی سه جلسه در هفته (در هر جلسه شش وهله) تمرین را به مدت هشت هفته اجرا می‌کردند. قبل و بعد از هشت هفته، نمونه‌گیری بافتی از عضله پهن خارجی دوندگان با روش نمونه‌برداری سوزنی به عمل آمد و میزان بیان پروتئین‌های pgc-1α و vegf با روش ایمونوهیستوشیمی مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها، با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس یک‌طرفه صورت گرفت و سطح معنی‌داری p<0/05 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد مقادیر pgc-1α در گروه‌های تناوبی شدید و bfr در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب به میزان 54/9 و 60/85 درصد و همین‌طور سطوح vegf به ترتیب به میزان 51/31 و 57/52 درصد به صورت معنی‌دار افزایش یافته است (p<0/05). همچنین اختلاف میان گروه‌های تجربی در بیان هر دو پروتئین معنی‌دار بود (p<0/05).نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه فعال‌سازی vegf از مسیر pgc-1α بخشی از فرایندهای سلولی مولکولی وابسته به تمرینات تناوبی شدید است، به نظر می‌رسد تلفیق تمرینات تناوبی شدید و bfr می‌تواند به طور موثری فرایند رگ‌زایی در عضله پهن خارجی دوندگان آماتور را تحت تاثیر قرار دهد.

the comparison of eight weeks of hiit and bfr on mitochondrial biogenesis and angiogenesis markers in vastus lateralis muscle of amateur male runners

background and aims: post-exercise blood flow restriction (bfr) is a novel training method that, through alterations to the haemodynamic, metabolic, and hypoxic stimulus, could augment skeletal muscle adaptation in endurance-trained individuals. this study aimed to compare the effect of eight weeks of high-intensity interval training (hiit) and bfr on pgc-1α and vascular endothelial growth factor (vegf) as mitochondrial biogenesis and angiogenesis biomarkers, respectively, in amateur male runners.methods: in the current study, 15 runners (meas±sd of age: 23±3 years; height: 172±5 cm; weight: 73±4 kg: bmi: 23±1.7 kg/m2) voluntarily participating in this study were divided into three groups: 1-control 2-hiit and 3-hiit+bfr or bfr. the experimental groups performed three sessions a week (six trials each session) for eight weeks. the biopsy samples were collected from the vastus lateralis muscle at the first and end of eight weeks. the protein expression levels of the pgc-1α and vegf were studied by immunohistochemical method. data analysis was performed using the one-way analysis of covariance (ancova), and a significance level of p<0.05 was considered.results: the findings showed that pgc-1α values were significantly increased in the hiit and bfr groups (54.9% and 60.85%, respectively) compared to the control group, as well as vegf levels were 51.31% and 57.52%, respectively (p<0.05). there were also significant differences between experimental groups in the protein expressions (p<0.05).conclusion: given that activation of vegf from the pgc-1 pathway is part of cellular-molecular mechanisms of high-intensity interval training, it seems that the combination of intense interval training and bfr can effectively affect the process of angiogenesis in the vastus lateralis muscle of amateur runners.