تاثیر تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال بر پرکاری مثانه درزنان مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه و اهداف دیابت از شایع‌ترین بیماری‌های متابولیک در جهان است و یکی از پیامدهای آن مثانه عصبی با علائم پرکاری مثانه است‌. علائم پرکاری مثانه در طول فاز ذخیره کردن ادرار و به شکل افزایش تعداد دفعات دفع ادرار یا احساس فوریت در دفع ادرار ظاهر می‌شود. شیوع این اختلال بین 22/5 تا 24/2 درصد از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 برآورد شده است. در سال‌های اخیر تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال برای درمان پرکاری مثانه پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال بر پرکاری مثانه درزنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.مواد و روش‌ها در این کارآزمایی بالینی دوسویه‌کور، 40 زن مبتلا به دیابت نوع 2 که پرکاری مثانه داشتند شرکت کردند. این افراد از بین مراجعه‌کنندگان به درمانگاه‌های تابع دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در یکی از 2 گروه آزمایش یا کنترل قرار گرفتند.گروه کنترل به مدت 1 ماه و روازنه تحت درمان تمرینات عضلات کف لگن و گروه آزمایش 12 جلسه تحت درمان با تحریک الکتریکی‌ سطحی عصب تیبیال توام با تمرینات عضلات کف لگن قرار گرفتند. از پرسش‌نامه‌های ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بی‌اختیاری ادراری‌، بررسی علائم مجاری ادراری تحتانی در زنان و نیز ثبت قدرت و استقامت عضلات کف لگن برای ارزیابی علائم و شدت اختلال بیماران، قبل و بعد از انجام مداخله استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 24 و آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی، ویلکاکسون، من‌ویتنی و کای‌اسکوئر استفاده شد.یافته‌ها مقایسه میانگین‌ها بین 2 گروه نشان داد نمرات پرسش‌نامه‌های کیفیت زندگی، بررسی علائم مجاری ادراری تحتانی در زنان و نیز سطح‌ قدرت و استقامت عضلات کف لگن از‌نظر آماری تفاوت معنی‌داری با یکدیگر ندارند (05/p>0). ولی میانگین نمرات پرسش‌نامه کیفیت زندگی و نمرات بررسی علائم مجاری ادراری تحتانی در زنان‌ و سطح‌ قدرت و استقامت عضلات کف لگن در هر گروه بعد از درمان نسبت به قبل درمان از‌نظر آماری تفاوت معنی‌داری داشتند(0/05≥p). نتیجه‌گیری برنامه درمانی تمرینات کف لگن توام با تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال نسبت به تمرینات‌ آماده‌سازی عضلات کف لگن به‌تنهایی‌، مزیتی در مدیریت علائم پرکاری مثانه و ارتقای کیفیت زندگی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2‌ نشان نداد.

effect of transcutaneous tibial nerve stimulation on the overactive bladder in women with type 2 diabetes

background and aims diabetes mellitus is one of the most prevalent metabolic conditions in the world. one of its consequences is overactive bladder (oab), which is a syndrome whose symptoms appear during the urine storage phase in the form of increased urinary frequency or urinary urgency. the prevalence of this disorder is estimated to be 22.5-24.2 % in people with type 2 diabetes (t2d). recently, a useful technique for the treatment of oab, named transcutaneous tibial nerve stimulation (ttns), has been introduced. this study aims to investigate the effect of ttns in women with t2d and oab.methods this randomized, double-blind clinical trial was conducted on 40 women with t2d and oab symptoms, who were divided into two control and intervention groups. the control group performed pelvic floor muscle (pfm) training daily for one month, while the intervention group received 12 sessions of ttns combined with pfm training. before and after the intervention, the lower urinary tract symptoms were recorded using the persian version of the international consultation on incontinence modular questionnaire for female lower urinary tract symptoms (iciq-fluts). independent t-test, paired t-test, wilcoxon test, mann-whitney u test, and chi-square test were performed for data analysis using spss software, version 24.results there was no significant difference between the two groups in the iciq-fluts score, incontinence quality of life, or pfm strength, and endurance (p>0.05). however, their scores were significantly different after treatment in each group compared to the pre-treatment phase (p≤0.05).conclusion the combination of ttns and pfm training has no advantage over pfm training alone in managing oab symptoms and improving pfm strength and quality of life in women with t2d.