تاثیر توان‏بخشی قلب، هوازی و موازی بر شاخص‌های هموداینامیکی و بیومکانیکی مردان سالمند دارای بیماری عروق کرونری

مقدمه و اهداف امروزه بیماری‌های غیرواگیر به‌علت پیشرفت فنّاوری و تغییر سبک زندگی به‌صورت ساکن، بی‌تحرک و غیرفعال، سبب بروز مشکلاتی دررابطه‌با سلامتی و تندرستی مانند بیماری‏های قلبی‌عروقی و بیماری‏های شریان کرونری شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو شیوه تمرین هوازی و موازی توان‏بخشی قلب بر شاخص‏های منتخب هموداینامیکی و بیومکانیکی مردان سالمند مبتلا به بیماری عروق کرونری به‏دنبال رویداد قلبی یا مداخلات درمانی بود.مواد و روش‌ها دراین مطالعه نیمه‌آزمایشی و کاربردی، طرح پژوهش پیش‌آزمون و پس‏آزمون و مدل آن تاثیرسنجی(علی‌مقایسه‏ای) بود. 24 مرد سالمند مبتلا به بیماری عروق کرونری که به‌صورت تصادفی و به تساوی، در 3 گروه کنترل، تمرین‏ هوازی و تمرین موازی تقسیم شدند. آزمودنی‌ها با انجام معاینه توسط پزشک متخصص قلب و تایید پزشک، برای انجام مرحله پیش‏آزمون به مرکز تصویربرداری (اکو داپلر) و تست ورزش معرفی شدند. بیماران برای شروع تمرین توان‏بخشی قلب به آزمایشگاه بیومکانیک مرکز طب فیزیکی معرفی شدند. با گذشت 8 هفته تمرین، مرحله پس‌آزمون انجام شد. به منظور تجزیه‌‌وتحلیل داده‌ها از شاخص‌های میانگین و انحراف‌معیار، برای توصیف داده‏ها، از آزمون شاپیرو ویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع طبیعی، از آزمون لِون برای تعیین تجانس واریانس گروه‌ها، از آزمون تی وابسته جهت اختلاف درون‌گروهی و از آزمون تی مستقل جهت اختلاف پیش‏آزمون، پس‌آزمون گروه‌های تمرینی با گروه کنترل جهت تایید آزمون تی وابسته، به‌صورت جداگانه (هوازی-کنترل، موازی-کنترل)، در سطح معنا‌داری (0/05≥p) استفاده شد. یافته‌ها بهبود معنادار در شاخص‌های میزان متابولیسم استراحتی، کسر تخلیه‌ای بطن چپ، سرعت ضربان قلب استراحتی، متعاقب هر دو تمرین هوازی و موازی مشاهده شد (0/05≥p)، اما بهبود معناداری در فشارخون دیاستولیک و فشارخون سیستولیک، مشاهده نشد (0/05

the effect of cardio, aerobic and concurrent rehabilitation on hemodynamic and biomechanical indicators in older men with coronary artery disease

background and aims nowadays, due to technological advances and sedentary or inactive lifestyle, non-communicable diseases have caused many health problems such as cardiovascular diseases. this study aims to examine the effect of two methods of aerobic training and concurrent training for cardiac rehabilitation on selected hemodynamic and biomechanical factors in older men with coronary artery disease.methods this is a quasi-experimental causal-comparative study using the pre-test/post-test design. participants were 24 older men with coronary artery disease, randomly divided into three groups of aerobic training, concurrent  training, and control. they first underwent cardiac assessment using the echo doppler device as well as sports performance test. then, they were referred to the biomechanics laboratory of the physical medicine center to start cardiac rehabilitation training. after 8 weeks of training, they underwent post-test assessments. the mean and standard deviation were used to describe the data. the shapiro-wilk test was used to check the normality of data distribution and the levene’s test was used to determine the homogeneity of variances. the paired t-test was used to assess between-group differences and independent t-test was used for assessing differences between pretest and post-test scores of the groups. the significance level was set at 0.05.results significant improvement was reported in functional capacity, left ventricular ejection fraction (lvef), and resting heart rate after both aerobic and concurrent training methods (p<0.05), but no significant difference in diastolic blood pressure and systolic blood pressure were observed (p<0.05). the improvements were more in the concurrent  training group.conclusion both cardiac rehabilitation methods (aerobic and concurrent  training) can improve functional capacity, lvef, and resting heart rate of older mean with coronary artery disease, where concurrent  training is more effective.