مقایسه اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی با و بدون ربات یاری‌رسان بر تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم

اهداف اختلال طیف اوتیسم، نوعی از اختلالات رشدی است و ضعف در تعاملات اجتماعی و اختلالات حسی از مشکلات کودکان مبتلا به این اختلال است. این کودکان در تعاملات اجتماعی با کودکان دیگر و درمانگرانشان ضعف دارند، شاید بتوان از ربات‌ها به‌عنوان دوست یا کمک‌درمانگر جهت آموزش مهارت‌های مختلف اجتماعی و شناختی استفاده کرد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی با و بدون ربات یاری‌رسان بر تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم بود.مواد و روش‌ها روش این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. از جامعه آماری تمام کودکان 7 تا 9ساله مدارس اوتیسم شهر تهران، 45 کودک اوتیسم با احتمال متوسط به‌صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. گردآوری داده‌ها با قسمت تعاملات اجتماعی ویرایش دوم آزمون تشخیص اوتیسم گلیام انجام شد. هر دو گروه آزمایش 15 جلسه از شیوه یکپارچگی حسی بهره بردند، اما با یک گروه 15 جلسه با ربات نیز کار شد. پس از 2 ماه و اجرای آزمون پیگیری، داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط ساده و با نرم‌افزار spss نسخه 22 در سطح معنی‌داری 0/05 تحلیل شدند.یافته‌ها نتایج نشان داد میزان تغییرات اختلال در تعاملات اجتماعی در 3 گروه یکسان نبوده و در موقعیت آزمایش، میانگین نمرات گروه تمرینات یکپارچگی حسی با ربات یاری‌رسان، بیشتر از تمرینات یکپارچگی حسی بدون ربات یاری‌رسان و گروه کنترل، کاهش و تغییر داشته است (p<0.05).نتیجه‌گیری می‌توان چنین نتیجه گرفت که تلفیق دو شیوه درمانی یکپارچگی حسی و درمان با ربات، بیشتر از شیوه یکپارچگی حسی به‌تنهایی موجب بهبود تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم می‌شود.

Comparing the Effectiveness of Sensory Integration Therapy With and Without an Assistive Robot on Social Interaction of Children With Autism Spectrum Disorder

Background and Aims Autism spectrum disorder (ASD) is a developmental disorder. Weakness in social interactions and sensory disorders are the problems of children with ASD. These children are weak in social interactions with other children and their therapists. Robots may be used as a friend or assistive therapist to teach different social and cognitive skills to them. This study aims to compare the effectiveness of sensory integration therapy with and without an assistive robot on social interaction of children with ASD.Methods This is a quasiexperimental study with a pretest/posttest/followup design using a control group. The study population consists of all children with ASD aged 79 years in Tehran, Iran. Of these, 45 children with a moderate level of ASD were selected and randomly divided into two experimental groups and one control group. Data collection tool was the social interaction subscale of the second edition of the Gilliam Autism Rating Scale. Both experimental groups received sensory integration therapy at 15 sessions, while only one group received the therapy with an assistive robot at 15 sessions. The data were collected before, immediately after, and two months after the intervention. The collected data were analyzed using a mixed analysis of variance in SPSS v. 22 software. The significance level was set at 0.05.Results The results showed that the sensory integration therapy with and without the use of an assistive robot were significantly effective in improving the social interactions of children with ASD, where the sensory integration therapy with an assistive robot had a greater effect (P<0.05). Conclusion The sensory integration therapy with an assistive robot is more effective in improving the social interactions of children with ASD compared to the sensory integration therapy without the use of an assistive robot.