تاثیر هفت جلسه برنامه آموزشی با تواتر تمرینی انبوه و فاصله دار بر اکتساب مهارت دوچرخه‌سواری در پسران اتیسم و سالم شهر تهران

مقدمه و اهداف اکتساب مهارت دوچرخه‌سواری در افراد اتیسم و سالم با توجه به شرایط تمرینی و نوع مداخله آموزشی نتایج متنوعی در پی دارد. اغلب افراد مبتلا به اتیسم این مهارت را یاد نمی ‌گیرند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر هفت جلسه برنامه آموزشی ویژه با توالی تمرین انبوه و فاصله‌دار بر فراگیری مهارت دوچرخه‌سواری در پسران اتیسم و سالم ساکن شهر تهران بود.مواد و روش‌ها در این مطالعه، 24 پسر اتیسم (میانگین سن 11.92±2.55سال) و 12 پسر سالم (میانگین سن 38.2±33.9 سال) ساکن شهر تهران به‌صورت در دسترس و بر اساس ملاک ‌های ورود انتخاب و پس از انجام پیش‌آزمون تبحر مهارت دوچرخه‌سواری به‌صورت تصادفی به دو زیرگروه همگن با تواتر تمرینی متفاوت شامل تمرین انبوه ( 7 جلسه متوالی یک‌ساعته) و تمرین فاصله‌دار(تمرین به‌صورت یک روز در میان) تقسیم شدند. تمرینات به‌صورت انفرادی و بر روی دوچرخه عادی و بدون وسایل حمایتی انجام شد. پس از 7 جلسه آموزش مجدداً آزمون تبحر مهارت به‌صورت حداقل 30 متر راندن مستقل، توانایی ترمز کردن، استارت شروع و دور زدن، به دست آمد. داده‌ها با استفاده از محاسبه درصد، آزمون تی وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری 0.05 تحلیل شد.یافته‌ها نتایج آزمون تی وابسته نشان داد اکتساب مهارت دوچرخه‌سواری با تواتر تمرینی انبوه در گروه‌های اتیسم (0/01) و سالم (0/01) و تمرین فاصله‌دار در گروه‌های اتیسم (0/02) و سالم (0/00) پس از مداخله برنامه آموزشی نسبت به پیش‌آزمون افزایش معناداری داشت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین اثر گروه (0/106)، تواتر تمرین (0/063) و اثر متقابل گروه و تواتر تمرین (0/269) بر اکتساب مهارت تفاوت معناداری وجود ندارد.نتیجه‌گیری یافته‌ها به این موضوع اشاره دارد که صرف‌نظر از عدم تاثیر تواتر تمرین و تفاوت ‌های فردی در گروه‌ های اتیسم و سالم، برنامه تمرینی ارائه شده در این پژوهش منجر به اکتساب مهارت دوچرخه‌سواری شد. بنابراین می ‌توان به مربیان و خانواد‌ه‌ها پیشنهاد کرد از برنامه حاضر به‌عنوان روشی با کمترین هزینه و بالاترین بهره‌وری برای اکتساب مهارت دوچرخه‌سواری در افراد اتیسم و سالم استفاده کنند.

The Effect of Seven Sessions of Training Program With Massed and Distributed Practice Frequency on the Acquisition of Cycling Skills in Autistic and Healthy Boy in Tehran City

Background and Aims Acquisition of cycling skills in autistic and healthy people has different results depending on the training conditions and type of educational intervention. Most people with autism do not learn this skill. The present study aimed to compare the effect of seven sessions of a special training program with the frequency of massed and distributed practice on the acquisition of cycling skills in autistic and healthy boys living in Tehran City. Methods 24 autistic boys (Mean±SD age:11.92±2.55 years) and 12 healthy boys (Mean±SD age: 9.33±2.38 years) living in Tehran City were available and, based on inclusion criteria, selected and after performing a pretest of cycling skills proficiency randomly into two homogeneous subgroups with different training frequencies including massed practice (7 consecutive onehour sessions) and distributed practice (course every other day) was divided. The exercise was performed individually on a regular bicycle without support equipment. After 7 training sessions, repeat the proficiency test as at least 30 meters of independent driving, the ability to brake, start, and turn was done. Data were analyzed using percentage calculation, dependent ttest, and analysis of covariance at the significance level of 0.05.Results The results of the dependent ttest showed that the acquisition of cycling skills with massed practice in autism (0.01) and healthy (0.01) groups and distributed practice in autism (0.02) and healthy (0.00) groups, after the intervention, the educational program had a significant increase compared to the pretest. Also, the results of the analysis of covariance showed that between the effects of the group (0.106) frequency (0.063) and interaction group & frequency (0.269), there is no significant difference in skill acquisition.Conclusion Findings indicate that regardless of the lack of effect of exercise frequency and individual differences in autistic and healthy groups, the training program presented in this study led to the acquisition of cycling skills. Therefore, educators and families can be suggested to use the current program as a method with the lowest cost and highest efficiency to acquire cycling skills in autistic and healthy people.