تاثیر تمرین استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی در راه رفتن ارادی مردان 60 تا 75 سال

زمینه و هدف: با توجه به اینکه دوره سالمندی، با پتانسیل بروز ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی و به تبع آن تغییر در عملکرد بیومکانیکی همراه است، استفاده از برنامه‌های تمرینی مناسب با رویکرد پیشگیری یا کاهش تبعات منفیِ ناشی از این تغییرات، در دستور کار متخصصان حوزه بازتوانی ورزشی و کاردرمانگر‌ها قرار دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین استقامتی خشکی، آب و ترکیبی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی راه رفتن ارادی مردان 75-60 سال بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی، شصت مرد 75-60 ساله داوطلبانه شرکت کردند و به‌صورت تصادفی در سه گروه بیست نفره، تمرین استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی قرار گرفتند. هر سه پروتکل تمرینی، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. از آزمون‌های آماری تی وابسته برای مقایسه پیش‌‌آزمونپس‌آزمون و تجزیه‌وتحلیل کوواریانس برای مقایسه اثر سه نوع تمرین بر متغیرهای وابسته استفاده شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد انجام تمرین استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی باعث افزایش معنادار میزان طول گام نرمالیزه، جابه‌جایی مرکز جرم بدن در محورهای قدامی-خلفی و عمودی، دامنه حرکتی مفاصل ران، زانو و دورسی فلکشن مچ پا و حداکثر نرمالیزه اول fz (اوج نیروی عمودی عکس‌العمل زمین) هنگام شروع راه رفتن ارادی می‌شود (0/05>p). همچنین انواع تمرین استقامتی خشکی، آب و ترکیبی اثر متفاوتی بر متغیر دامنه حرکتی پلانتار فلکشن مفصل مچ پا ایجاد کردند (0/05>p) (بین تمرینات خشکی و ترکیبی)، اما تفاوت معناداری در میزان اثرگذاری نوع تمرین استقامتی خشکی، آب و ترکیبی بر سایر متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی هنگام راه رفتن ارادی مشاهده نشد (0/05

Impact of Dry, Wet & Combination Endurance Training on Selected Biomechanical Variables At The Voluntary Gait In Men Aged 6075

Background and Aims: Considering that in old age, the potential for musculoskeletal abnormalities and consequently changes in biomechanical function is probable, utilizing appropriate exercise programs with a prevention approach toward reducing the negative consequences of these changes is a concern for sports rehabilitation and occupational therapy specialists. The aim of the present study was to investigate the effect of dry, wet, and a combination of endurance training on selected biomechanical variables at the voluntary gait in men aged 6075 years.Methods: In this semiexperimental study, 60 elderly aged 6075 years participated voluntarily and were randomly assigned to three groups of dry, wet, and a combination of endurance training. All three training protocols were performed weekly (three sessions per week) for eight weeks. A dependent ttest was used to compare pretest and posttest and the analysis of covariance was utilized to compare the effect of three types of exercises on dependent variables.Results: The results of the present study showed that performing endurance exercises on dry, water and combination significantly increases the normalized stride length, displacement of the body mass center in the anteriorposterior and vertical axes, range of motion of the hip, knee and peak dorsiflexion of the ankle joints and the first normalized peak of Fz (vertical ground reaction force) during voluntary walking (P<0.05). Also, different types of endurance exercises had different effects on the variable of peak plantarflexion of the ankle joint (P<0.05) (between dry and combined exercises with P=0.007); but no significant difference was observed in the effect of various endurance trainings on other kinematic and kinetic variables during of voluntary walking (P>0.05).Conclusion: Although it seems that using endurance training on dry, water and combination can have positive effects on the biomechanical variables of elderly during walking; due to more effect, combined endurance protocol can be recommended for the elderly to improve balance and gait performance and safe and secure movement. Future studies are necessary to more precisely examine differences among various types of endurance training methods.