اثربخشی آموزش برنامه پذیرش و تعهد بر عملکرد خانواده و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارای آسیب ‌های جسمیحرکتی با هوش بهنجار

مقدمه و اهداف هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان و عملکرد خانواده مادران  فرزندان دارای آسیب‌های جسمی‌‌حرکتی بود. مواد و روش‌ها پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. بدین‌منظور 30 نفر از کودکان مبتلا به ناتوانی‌های جسمی‌‌حرکتی و مادران آن‌ها به ‌روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند. هر دو گروه فرم مشخصات فردی، پرسشنامه عملکرد خانواده و سرزندگی تحصیلی را تکمیل کردند و افراد گروه آزمایش در 10 جلسه دوساعته تحت درمان آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. در نهایت اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه‌و‌تحلیل شد. یافته‌ها یافته‌های به‌دست‌آمده در ارتباط با اثربخشی مداخله بر سطح عملکرد خانواده و سرزندگی تحصیلی نشان‌ داد در گروه آزمایش تفاوت بین پیش‌‌آزمون با پس‌آزمون و پیش‌آزمون با پیگیری معنادار است (p <0.05). نتیج ه‌گیری با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر مبنی بر تاثیر آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکرد خانواده و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان، این روش می‌تواند برای بهبود این متغیرها برای مادران و دانش‌آموزان مبتلا به آسیب‌های جسمی‌‌حرکتی به‌ کار گرفته‌ شود.

Effectiveness of Acceptance and Commitment Training on Family Functioning and Educational Vitality of Students with PhysicalMotor Injuries with Ordinary Intelligence

Background and Aims: The current research aimed to examine the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on educational vitality and family functioning of students with Physicalmotor injuries. Materials and Methods: The study employed a pretestposttest quasiexperimental design. The sample consisted of 30 students with physicalmotor injuries and their mothers who were selected through purposeful sampling. The participants were randomly divided into experiment and control groups and completed individual profile form as well as family functioning, and educational vitality questionnaires. The experiment group received 10 twohour sessions of ACT. Finally, the collected data were analyzed using the covariance analysis statistical method.  Results: The results indicated a significant difference between pretest and posttest as well as pretest and followup phases in terms of family functioning and educational vitality scores between the witness and experimental groups (p < 0.05). Conclusion: Considering the findings of the present study showing the effectiveness of ACT on the family functioning and educational vitality, this method can be implemented to improve these variables in the students with physicalmotor injuries and their mothers.