اثر خستگی در نقطه شکست ضربان قلب بر هم‌انقباضی عضلات مچ پا طی دویدن در افراد سالم و با پای پرونیت

مقدمه و اهداف پای پرونیت، به عنوان یکی از ناهنجاری‌های رایج پا می‌تواند بیومکانیک دویدن و خطر آسیب دیدگی اندام ‌تحتانی را تحت تاثیر قرار دهد. خستگی پیامد یک فعالیت سنگین می‌تواند پارامترهای بیومکانیکی حرکت را تغییر دهد، تحت شرایط خستگی اختلافات بیومکانیکی افراد پای پرونیت و سالم آسان تر مشخص می‌شود؛ بنابراین هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی تاثیر خستگی در نقطه شکست ضربان قلب بر هم‌انقباضی عضلات مچ پا در افراد پای پرونیت و سالم طی دویدن بود. مواد و روش ها تعداد 14 نفر مرد جوان با پای پرونیت و 14 نفر با پای سالم در مطالعه حاضر شرکت کردند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب قبل و بعد از اجرای پروتکل ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (0/05>p) یافته ها یافته‌ها در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم نشان داد که در هم‌انقباضی عمومی طی فاز میانه‌استقرار، به طور معنا‌داری کمتر (0/049=p ،0/81=d) و در هم‌انقباضی جهت‌دار طی فاز جدا‌ شدن پاشنه به طور معنا‌داری بیشتر بود (0/038= p،0/85=d). سایر مولفه‌ها هیچ‌گونه اختلاف معنا‌داری را نشان ندادند. نتیجه گیری هم‌انقباضی عمومی افراد پای پرونیت در مقایسه با گروه سالم در فاز میانه استقرار کمتر بود. شاید ضعف عضلات اطراف مفصل به دلیل تغییر راستای استخوان‌های کف پا یکی از دلایل آن باشد. افزایش در هم‌انقباضی جهت‌دار در افراد پای پرونیت، نشان از افزایش فشار بر ساختارهای داخلی مچ پا می‌باشد. شاید دویدن‌های طولانی‌مدت ساختارهای داخلی پای این افراد را بیشتر در معرض خطر اضافه‌بار و آسیب قرار دهد؛ لذا پیشنهاد می‌شود برای این افراد برنامه‌های توانبخشی در نظر گرفته شود که هم‌انقباضی عمومی رو به ویژه در فاز میانه استقرار افزایش دهد.

Effect of Fatigue at Heart Rate Deflection Point on Ankle Muscle CoContraction during Running in Healthy Individuals and Those with a Pronated Foot

Background and Aims: Pronated foot, as one of the common foot deformities, can affect the biomechanics of running and risk of lower extremity injury. Fatigue, as a result of doing heavy tasks, can also change biomechanical parameters of locomotion. Under the fatigue conditions, the biomechanical differences between individuals with pronated and healthy feet are more easily identified. Thus, the main objective of the present study was to examine the effects of fatigue at heart rate deflection point on ankle muscle cocontraction between pronated and healthy feet during running. Materials and Methods: A total of 14 young men with pronated feet and 14 individuals with healthy feet participated in the study. Electromyographic activities of the selected muscles before and after fatigue protocol were recorded. The statistical analysis was performed using the SPSS software and running ANOVA (p≤0.05). Results: Findings in the pronated foot compared with the healthy footgroup showed that the ankle general cocontraction was significantly lower in the midstance phase (p=0.049; d=0.81) and the directed cocontraction was significantly more in the heel off phase (p=0.038; d=0.85). Other components did not show any significant differences (P > 0.05). Conclusion: The general cocontraction of the pronated feet was less than that in the healthy group in the middle phase. Weakness of the muscles around the joint may be one of the reasons for the change in the direction of the bones of the sole of the foot. An increase in directional cocontraction in people with pronated feet indicates an increase in pressure on the internal structures of the ankle. Longterm running may expose the internal structures of the foot to the risk of overload and injury. Therefore, it is suggested that rehabilitation programs be considered for these individuals, which will also increase the general cocontraction, especially in the midstance phase.