تاثیر شش هفته تمرینات تحریک وستیبولار بر عملکرد تعادلی و حرکتی نابینایان

مقدمه و اهداف امروزه آموزش کمتر، به همراه فقدان نشانه‌های بینایی، باعث حرکات کمتر افراد دارای اختلال بینایی می شود. این عدم فعالیت باعث تاخیر در رشد حرکتی شده و حرکت به عنوان مهمترین فاکتور ادامه حیات هر فرد، عامل مهمی برای ارتقای سلامتی کودکان معلول می باشد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر تمرینات تحریک وستیبولار بر عملکرد تعادلی و حرکتی نابینایان بود. مواد و روش ها در پژوهش نیمه‌تجربی حاضر تعداد 30 دختر و پسر از بین نابینایان داوطلب به صورت در دسترس و هدفمند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پس از انتخاب دانش آموزان و کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در برنامه تمرینی، ابتدا تعادل پویا به کمک آزمون (تی یو جی) و عملکرد حرکتی با آزمون tinetti به عنوان پیش مداخله اندازه‌ گیری شد. گروه تجربی طی 6 هفته(هر هفته 3 جلسه به مدت 30 دقیقه) در تمرینات حضور یافتند. در پایان نیز آزمون مرحله پیش مداخله به عنوان پس مداخله تکرار گردید. داده‌ها با استفاده از تحلیل آماری تی مستقل و وابسته در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها یافته های تحقیق حاضر نشان داد که پس از شش هفته تمرین تحریک وستیبولار بهبود معناداری در نمرات تعادل پویا و عملکرد حرکتی گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات تحریک وستیبولار یافت شد، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری به نظر می‌رسد با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات تحریک وستیبولار بر تعادل پویا و عملکرد حرکتی آزمودنی ها تاثیرگذار است. با در نظر گرفتن اهمیت تحرک و تعادل، خصوصاً در کودکان با معلولیت بینایی، توصیه می شود از تمرینات تحریک وستیبولار به عنوان شیوه موثر برای تحرک فیزیکی بیشتر این افراد استفاده شود.

Effect of Six Weeks of Vestibular Stimulation Exercises on the Balance and Motor Function of the Blind

Background and Aims: Less training, along with a lack of visual symptoms, leads to less movement in people with visual impairment. This inactivity causes a delay in motor growth, and movement as the most important factor in the survival of each person is an important factor in promoting the health of disabled children. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of vestibular stimulation exercises on balance and motor performance of the blind. Materials and Methods: In the current quasiexperimental study, 30 males and females were randomly selected from the blind volunteers and randomly divided into experimental and control groups. After selecting the students and obtaining their consent to participate in the training program, dynamic balance was measured using TUG test and motor function using tinetti test as preintervention. The experimental group participated in the training for six weeks (3 sessions per week, each session for 30 minutes). Finally, the preintervention tests were repeated as postintervention. Data were analyzed using independent and dependent ttest at a significance level of 0.05. Results: The results showed that after six weeks of vestibular stimulation training, there was a significant improvement in the dynamic balance and motor function scores of the experimental group compared to the preexercise period of the vestibular stimulation exercises. However, there was no significant change in the control group.                                                                          Conclusion: According to the results, it seems that vestibular stimulation exercises are effective on dynamic balance and motor function of the individuals. Considering the importance of mobility and balance, especially in children with visual impairment, it is recommended that vestibular stimulation exercises be used as an effective method for the physical mobility of these people.