اثر تعاملی تمرین استقامتی و القای استروئید آنابولیکآندروژنیک بر مقادیر دسنوترین بافت آدیپوز، انتقالدهنده اسید چرب cd36 و فعالیت آنزیم betahad عضله اسکلتی رت‌های نر سالم

مقدمه و اهداف به نظر می رسد انجام تمرین استقامتی و مصرف استروئید می تواند مسیر چربی سوزی را بیشتر فعال نماید. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تعاملی شش هفته تمرین استقامتی و تزریق استروئید استانوزولول بر تغییرات مقادیر cd36 بافت عضله، آنزیم بتاهیدروکسی آسیل کوآ دهیدروژناز (bhad) بافت عضله و دسنوترین بافت آدیپوز زیرپوستی و احشایی در موش های صحرایی نر سالم بود. مواد و روش ها در مطالعه حاضر، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 12 هفته و میانگین وزن اولیه ی 16±289 گرم به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: دارونما (10=n)، تمرین+دارونما (10=n)، تمرین+استانوزولول (10=n) و استانوزولول (10=n). موش هایتمرین+استانوزولول و استانوزولول هفته ای یک بار تزریق درون عضلانی استانوزولول (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داشتند، گروه های دارونما و تمرین+دارونما به همان میزان روغن آراشید دریافت کردند. تمرین استقامتی به مدت 6 هفته، هر هفته 5 جلسه و با شدت 5575 درصد vo2max روی نوارگردان اجرا شد. مقادیر انتقال دهنده اسید چرب cd36، bhad و دسنوترین با روش الایزا سنجیده شد. یافته ها بعد از 6 هفته تمرین ورزشی و مصرف استانوزولول مقادیر پروتئین cd36 در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0003=p)، گروه تمرین+دارونما (0/008=p) و گروه استانوزول (0/029=p) افزایش معناداری داشت. مقادیر پروتئین bhad بافت عضله نعلی در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0002=p)، گروه تمرین+دارونما (0/006=p) و گروه استانوزولول (0/018=p) افزایش معناداری داشت. مقادیر دسنوترین بافت چربی زیرپوستی در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0005=p)، گروه تمرین+دارونما و گروه استانوزولول (0/021=p) افزایش معناداری داشت. مقدار دسنوترین بافت چربی احشایی در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0007=)، گروه تمرین+دارونما (0/039=p) و گروه استانوزولول (0/004=p) افزایش معناداری داشت. نتیجه گیری به نظر می رسد، تزریق استانوزولول آثار لیپولیزی تمرین های استقامتی را تا حد چشم گیری بهبود می بخشد.

Effect Interaction of Endurance Training and AnabolicAndrogenic Steroids on Adipose Tissue’s Desnutrin, CD36, and BetaHAD of Skeletal Muscle in Healthy Male Rats

Background and Aims: It seems that endurance training and Stanozolol consumption can activate fat burning. The purpose of the present study was to investigate the effects of six weeks of endurance training and injection of stanozolol on CD36 and Beta hydroxyl acyl coA dehydrogenases (BHAD) levels of muscle tissue and levels of desnutrin in subcutaneous and visceral adipose tissue in male healthy rats. Materials and Methods: In the present study, 40 male Wistar rats, aged 12 weeks old (initial body weight, 289±16g), were randomly divided into four groups; placebo (n=10), training (n=10), training+ stanozolol (n=10), and stanozolol (n=10). Training+ stanozolol and stanozolol groups received a weekly intramuscular injection (5mg/kg of body weight) of stanozolol, while placebo and training + placebo groups received Arashiz oil as placebo. Endurance training was performed on treadmill for 6 weeks, 5 sessions per week with the intensity of 7075% VO2max. CD36, BHAD, and Desnutrin levels were measured using ELISA method Results: After six weeks of exercise training and Stanozolol consumption, the protein content of CD36 in training+Stanozolol significantly increased compared to placebo group (P=0.0003), training+placebo group (P= 0.008), and Stanozolol group (P= 0.029). Protein content of BHAD soleus muscle in training+Stanozolol significantly increased compared to placebo group (P=0.0002), training+placebo group (P= 0.006), and Stanozolol group (P= 0.018). Also, desnutrin of subcutaneous adipose tissue in training+Stanozolol significantly increased as compared to placebo (P=0.0005) and Stanozolol groups (P= 0.021). Desnutrin of visceral fat in training+Stanozolol significantly increased compared to placebo group (P=0.0007), training+placebo (P=0.039), and Stanozolol group (P= 0.004). Conclusion: It seems that stanozolol treatment improves lipolytic effects of endurance training to significant extends.