تاثیر تمرینات تقویتی عضله سرینی بزرگ بر شدت انقباض عضله چهارسرران؛ عامل خطرآسیب غیربرخوردی رباط صلیبی قدامی زانو

مقدمه و اهداف افزایش نسبت قدرت عضله چهارسرران به همسترینگ، به دلیل ایجاد نیروهای برشی روبه جلو در درشت نی به عنوان عامل خطر آسیب رباط صلیبی قدامی زانو مطرح است. با توجه به اینکه سرینی بزرگ همکار همسترینگ در باز کردن ران در زنجیره حرکتی بسته است، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تقویتی سرینی بزرگ بر شدت انقباض چهارسرران در هنگام فرود از پرش بود. مواد و روش ها 25 داوطلب زن سالم 18-30 ساله به صورت گروه بندی کارآزمایی کنترل شده تصادفی در دو گروه کنترل (13 نفر) و تجربی (12 نفر) قرار گرفتند. بیشینه قدرت ایزومتریک توسط داینامومتر دستی و شدت انقباض لحظه فرود و بیشینه شدت انقباض ایزومتریک عضلات سرینی بزرگ، چهارسرران و همسترینگ توسط دستگاه الکترومایوگرافی سطحی اندازه گیری شد. پس از انجام 8 هفته سه جلسه ای تمرینات مقاومتی سرینی بزرگ در گروه تجربی، اندازه گیری ها تکرار شد. از تحلیل واریانس مختلط دوعاملی برای آزمون معناداری و از آزمون t زوجی به عنوان آزمون تعقیبی استفاده شد. یافته ها در گروه تجربی قدرت سرینی بزرگ 55.4% افزایش غیرمعنادار داشت. در مورد شدت انقباض، در گروه تجربی ب ترتیب 36.16% افزایش، 26.8% کاهش و 21.9% افزایش معنادار (p<0.001) و در گروه کنترل 2.93% افزایش، 73.4% کاهش و 3.4% افزایش غیرمعنادار برای عضلات سرینی بزرگ، چهارسرران و همسترینگ بوده است. نتیجه گیری به نظر می‌رسد تمرینات تقویتی سرینی بزرگ می تواند همگام با همسترینگ از طریق تاثیر بر کاهش شدت انقباض چهارسررانی در پیشگیری از جلو رانده شدن درشت نی و متعاقبا پیشگیری از آسیب رباط صلیبی قدامی زانو تاثیرگذار باشد.

Effect of Gluteus Maximus Muscle Strengthening on the Intensity of Quadriceps Muscle Contraction: A NonContact ACL Injury Risk Factor

Background and Aims: An increased Quadriceps to Hamstrings muscle strength ratio, which leads to development of anterior shear forces on the Tibia, is known as a risk factor for Anterior Cruciate Ligament (ACL) injury. The purpose of the present study was to investigate the effect of Gluteus Maximus Muscle (GM) strengthening exercises on the intensity of Quadriceps Muscle (QFM) contraction at landing. Materials and Methods: A total of 25 healthy volunteer females, aged 1830 years, were assigned into two groups of control (n = 13) and experimental (n = 12) in a randomized control trial. Maximum isometric strength was measured using handheld dynamometer and the intensity of contraction on the moment of landing to the maximum intensity of voluntary isometric contraction (%MVIC) for GM, QFM, and Hams were measured using surface EMG, respectively. After eight weeks (3 sessions per week) of resistance training on the experimental group, measurements were repeated. Twofactor mixed model ANOVA was used as a significance test and paired samples Ttest as the post hoc. Results: There was a 4.55% nonsignificant increase in the mean GM strengths in the experimental group. In term of the intensity of contraction, there were a 16.36% increase, a 8.26% decrease, and a 9.21% increase all of which were significant in the experimental group (P≤0.05), and a 2.93% increase, a 4.73% decrease, and a 4.3% increase, all nonsignificant, in control group, for GM, QFM and HAMS, respectively. Conclusion: These results suggest that GM strengthening exercises along with HAMS could be effective in decreasing the intensity of QFM contraction, preventing anterior translation of Tibia, and decreasing ACL injury, as a consequence.