بررسی ارتباط استقامت عضلات ناحیه مرکزی با کنترل پاسچر و عملکرد حرکتی افراد نابینا

مقدمه و اهداف حفظ تعادل از عوامل آمادگى جسمانى مرتبط با سلامتى است که یکى از اساسی ترین عملکردهاى سیستم عصبىعضلانى در انجام فعالیت هاى ساده و پیچیده ورزشى می باشد. برای کنترل تعادل، بینایی دارای نقشی تعیین کننده در پردازش و تلفیق دیگر ورودی های حسی است. هدف از تحقیق حاضر بررسى ارتباط بین استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزى با تعادل و عملکرد حرکتی افراد نابینا م ی باشد. مواد و روش ها نمونه آماری تحقیق حاضر شامل 32 پسر 1829 ساله نابینا بود که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل از آزمون های اصلاح شده لک لک، راه رفتن تاندونی، آزمون تعادلی برگ و برای ارزیابی عملکرد حرکتی از آزمون تاینیتی (tinetti) و آزمون زمان دار بلند شدن و راه رفتن (tug) استفاده شد. جهت ارزیابی استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی از آزمون های فلکشن جانبی تنه، استقامت فلکشن و اکستنشن تنه برگرفته از پروتکل مگیل استفاده شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون شاپیروویلک و برای بررسی ارتباط بین ثبات مرکزی و تعادل و عملکرد حرکتی از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته ها نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد بین تعادل پویا در آزمون های راه رفتن تاندوم فقط با استقامت اکستنشن تنه رابطه معناداری وجود دارد (0/05>p). بین تست تعادل ایستا با استقامت اکستنشن تنه، استقامت فلکشن جانبی طرف غیربرتر و استقامت فلکشن تنه رابطه معناداری وجود دارد (0/05>p). نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد بین استقامت اکستنشن تنه و استقامت فلکشن جانبی طرف غیربرتر با نتایج آزمون های برگ، تاینیتی و آزمون زماندار بلند شدن و راه رفتن رابطه معناداری وجود دارد (0/05>p). نتیجه گیری با توجه به نتایج حاصل از تحقیق حاضر، تقویت استقامت عضلات مرکزی برای بهبود تعادل و عملکرد نابینایان و همچنین جهت پیشگیری از وقوع آسیب های ناشی از ضعف تعادل ضروری به نظر می رسد.

Investigating the Relationship between Core Muscle Endurance with Movement Function and Postural Control in Blind People

Background and Aims: Balance is a healthrelated fitness factor that is one of the most essential neuromuscular functions in performing simple and complex exercise activities. Vision plays a decisive role in processing and integrating other sensory inputs for balance control. The purpose of the present study was to investigate the relationship between core muscle endurance with movement function and postural control in blind people. Materials and Methods: The samples consisted of 32 blind men, aged 1829 years old, selected through purposeful sampling method. Modified stork stand balance, tandem walking, and berg balance tests were used to assess the balance and Tinetti test and time up and go were used to assess function. Moreover, we used trunk lateral endurance test, Trunk Extensor Endurance Test, and Trunk flexor endurance test to evaluate endurance of core stabilizing muscles retrieved from McGill protocol. Normality of data was measured using ShapiroWilk Test. In addition, Spearman correlation test was used to determine the correlation between core stability, balance, and movement function at the significance level of 0.05. Results:Pearson correlation test showed that there is a significant relationship between dynamic balance in tandem walking tests and trunk extension only (P <0.05). Also, a significant relationship was found between the results obtained from static balance test and trunk endurance extension, nondominant sidebridge test, and trunk flexor (P <0.05). The results of Pearson correlation test showed that there is a significant relationship between endurance of trunk extension and lateral flexion endurance of nondominant side and the results obtained from Berg, Tinetti, and Time Up and Go tests (P <0.05). Conclusion: According to the results of the present study, strengthening core muscle endurance seems to be necessary to improve balance and function of the blind and also to prevent the occurrence of impaired balance injury.