بررسی آگاهی متخصصان تیم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تبریز از روش‌های ارتباطی مکمل و جایگزین

مقدمه و اهداف امروزه توانایی برقراری ارتباط از طریق گفتار از توانایی های منحصربه‌فرد نوع بشر است. افرادی که به هر دلیل، توانایی سخن گفتن را از دست ‌داده باشند، نمی‌توانند به شیوۀ موثر ارتباط برقرار کنند. روش های ارتباطی مکمل و جایگزین به‌عنوان راهکاری مناسب برای کمک به این افراد مطرح‌ شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان آگاهی تیم توان‌بخشی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز از خدمات روش‌های ارتباطی مکمل و جایگزین است. مواد و روش‌ها در پژوهش حاضر که از نوع مقطعی و توصیفیتحلیلی است. 31 نفر از تیم توان‌بخشی شاغل در بیمارستان‌ها و کلینیک‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تبریز در این پژوهش شرکت کردند و میزان آگاهی آن‌ها از خدمات روش‌های ارتباطی مکمل و جایگزین مورد بررسی قرار گرفت. برای آگاهی سنجی از پرسشنامه‌ی محقق ساخته با روایی محتوایی 76.31 استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار 22spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها یافته ها نشان داد که 38.7 درصد شرکت‌کنندگان، هیچ‌گونه آشنایی با اصطلاح خدمات ارتباط مکمل و جایگزین نداشتند و یا آشنایی کمی داشتند، تنها 6.4 درصد از آن‌ها آشنایی کامل با این اصطلاح داشتند. بیشترین آشنایی شرکت‌کنندگان (80.6 درصد) با سیستم‌های ارتباطی ساده از جمله کاغذ و خودکار بود. نتیجه‌ گیری به نظر می رسد که متخصصان، آشنایی محدودی با خدمات ارتباطی مکمل و جایگزین و جامعۀ هدف این خدمات دارند؛ بنابراین نیاز به آموزش به این متخصصان در این زمینه به‌صورت نظری و بالینی وجود دارد.

Survey of Specialists’ Awareness of Rehabilitation Team Working in Tabriz University of Medical Sciences toward Augmentative and Alternative Communication Methods

Background and Aims: The ability to communicate through speech is one of the unique abilities of human beings. People who have lost their ability to speak for any reason cannot communicate effectively. The Augmentative and Alternative Communication (AAC) methods have been proposed as a suitable solution to help these people. The aim of the present study was to investigate the level of awareness of the rehabilitation team at Tabriz University of Medical Sciences with regard to Augmentative and Alternative Communication services. Materials and Methods: In the current crosssectional study, the awareness of 31 specialists of rehabilitation team working in hospitals and rehabilitation centers of Tabriz University of Medical Sciences was studied using a researchermade questionnaire. The content validity of the questionnaire was 76.31.To describe the data, SPSS software (version 22) was used. Results: The results showed that 38.7 percent of respondents did not have any kind of familiarity with Augmentative and Alternative Communication or had little familiarity with these services. Only 6.4% of respondents had so muchfamiliarity with this term. The participants were most familiar with a simple communication system, including paper and pencil (80.6%). Conclusion: According to the results, the specialists had limited familiarity with Augmentative And Alternative Communication services and the target community of these services; Therefore, these specialists need to be trained in this field, both theoretically and in practice.