اثر استفاده یک ماهه از عینک بر سیستم تطابقی و دید دوچشمی بیماران آنیزومتروپ و آیزوامتروپ

مقدمه و اهداف امروزه آنومالی‌های دید دوچشمی در زندگی روزمره بیماران ایزوامتروپ و آنیزومتروپ مشکلاتی به همراه دارد؛ لذا بر آن شدیم بدانیم آیا استفاده از عینک به‌ عنوان اولین اصلاح‌کننده عیوب انکساری، بعد از یک ماه باعث تغییر در دید دوچشمی بیماران دارای عیوب انکساری قابل‌ توجه به ویژه آنیزومتروپ ها می شود یا خیر. مواد و روش ها در مطالعه مقطعی حاضر، 56 بیمار (28 آنیزومتروپ و 28 آیزواَمتروپ) در فاصله سنی 388 سال که برای معاینه به دفتر کار اپتومتری مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران، انحراف چشمی آشکار و یا میکروتروپیا نداشتند و پیش از شرکت در مطالعه، برای اطمینان از عدم وجود مشکلات پاتولوژی، معاینه شدند. رفرکشن آبجکتیو و سابجکتیو آن‌ها نشان داد مقدار آمتروپی به حدی است که استفاده از عینک ضروری به نظر می‌رسد و یا اینکه در حین معاینه عینک پیشین آن‌ها نیاز به تعویض داشت. فیوژن حسی، دیدبعد، نقطه نزدیک و سهولت تطابق بیماران بلافاصله پس از استفاده از بهترین اصلاح و پس از یک ماه استفاده، معاینه شدند. نتایج بین دو گروه و سپس در هر گروه مقایسه شد. یافته ها یافته ها نشان داد در رابطه با پارامترهای اندازه گیری شده (در جدول 1) تفاوت آماری معناداری در هیچ یک از دو معاینه بین دو گروه نبود (p>0/05). پس از یک ماه استفاده از عینک، دیدبعد و سهولت تطابق به شکل قابل‌ توجه، در دو گروه بهبود یافت (p<0/05 )، ولی تفاوت معناداری در نقطه نزدیک تطابق یافت نشد (p>0/05). نتیجه گیری به نظر می‌رسد پس از استفاده از عینک اصلاح کننده،دیدبعد و سهولت تطابق بیماران هر دو گروه بهبود یافت. به طور کلی بعد از یک ماه استفاده از عینک، علاوه بر بهبود قابل توجه دید دوچشمی در هر دو گروه، برخی علائم از جمله تاری دید، خستگی چشمی و سردرد در بیماران، به‌خصوص آنیزومتروپ ها از بین رفت.

Effect of Wearing Corrective Glasses for One Month on Binocular Vision in Anisometropic and Isoametropic Patients

Background and Aims: Considering the effects of binocular anomalies in patient’s daily activities, including those with isoametropia and anisometropia, and as the first option for correcting refractive errors, the present study was conducted to investigate if wearing glasses for a month could make a difference in binocular anomalies in patients with considerable refractive errors. Materials and Methods: In the current crosssectional study, 56 patients aged 838 years old (28 patients with anisometropia and 28 patients with isoametropia) who visited our office either for annual checkup or having other eye symptoms were included. Patients included did not have strabismus or microtropia and were examined by an ophthalmologist to check for possible pathologies. Patients’ refraction (objective and subjective) showed an amount of refractive errors that needed glasses or a change in the current eye glasses. Their sensory fusion, stereopsis, Near Point of Accommodation, and accommodative facility were examined exactly after wearing newly prescibed glasses and once more after one month of use. The results were evaluated between groups and then among the groups. Results:The mean age of the participants was 24.3 (SEM=1.7) for patients with anisometropia and 21 (SEM=1.4) for isoametropic patients. There was no significant statistical difference between anisometropic and isoametropic groups in any of the measured variables both in the first and second examinations (Table 1). Stereopsis and accommodative facility improved significantly in both groups (p<0.05). But there was no significant difference in Near Point of Accommodation (p>0.05). Conclusion: According to the results of the current study, we observed improvement in stereopsis and accommodation facility in the two groups after using glasses. As a result, after one month of using corrective glasses, in addition to improvement in binocular vision, some symptoms such as blurred vision, headache and ocular fatigue disappeared.