تاثیر تمرینات بازخوردی بر عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان فعال در معرض آسیب لیگامان متقاطع قدامی

مقدمه و اهداف آسیب لیگامان متقاطع قدامی یکی از شایع‌ترین آسیب‌های اندام تحتانی است و می‌تواند منجر به دوری از میادین ورزشی به مدت طولانی و بروز مشکلات ثانویه مانند استئوآرتریت زانو شود. یکی از عواملی که از این آسیب جلوگیری می‌کند، اصلاح الگوهای حرکتی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات اصلاح الگوی حرکت بر عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مستعد آسیب لیگامان متقاطع قدامی بود. مواد و روش‌ها 30 آزمودنی زن مستعد آسیب لیگامان متقاطع قدامی (غربالگری شده به‌وسیله آزمون تاک) با میانگین سن 1.83±24.81 سال، قد 4.33±164.03 سانتی متر و وزن 3.82±63.6 کیلوگرم هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرین (n=15) و کنترل (n=15) تقسیم‌بندی شدند. از تست تعادل  yجهت سنجش تعادل، گونیامتر یونیورسال جهت سنجش حس عمقی و پرش سه‌گانه هاپ جهت سنجش عملکرد آزمودنی‌ها پیش و پس از هشت هفته تمرینات اصلاح الگوی حرکت استفاده شد. به‌منظور تجزیه وتحلیل داده‌ها از آزمون تی‌زوجی و مستقل و نرم‌افزار spss نسخه 21 در سطح معناداری p<0/05 استفاده شد. یافته ها  نتایج تجزیه‌وتحلیل آماری نشان داد که بعد از اجرای تمرینات اصلاح الگوی حرکت، تغییرات معنادار در حس عمقی زانو (0.001=p)، تعادل (0.001=p) و عملکرد (0.001=p) آزمودنی‌های گروه تمرین ایجاد شده است، در حالی ‌که این تفاوت در گروه کنترل معنادار نیست. نتیجه‌ گیری تمرینات اصلاح الگوی حرکت از طریق تاثیر بر عضلات و اصلاح راستای مناسب اندام تحتانی می‌تواند منجر به کنترل حرکاتی که آسیب لیگامان متقاطع قدامی را ایجاد می‌کند، شود و با در نظر گرفتن اثر این تمرینات بر بهبود تعادل، حس عمقی و عملکرد گروه تمرین پیشنهاد می‌شود که این تمرینات در پیشگیری از آسیب لیگامان متقاطع قدامی در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.

Effect of Movement Pattern Correction on Performance, Balance, and Proprioception in Active Females Prone to Anterior Cruciate Ligament Injury

Background and Aims: Anterior cruciate ligament injury is a common injury in lower extremity. It can force the athlete stay away from the competition for a long time and causes secondary problems like knee osteoarthritis. One factor that can result in the prevention of this injury is movement pattern correction. The purpose of the present study was to evaluate the effect of movement pattern correction on performance, balance, and proprioception in active females prone to anterior cruciate ligament injury. Materials and Methods: Participants were 30 women who were prone to anterior cruciate ligament injury (assessed via tuck jump test), with the mean age of 24.81± 1.83 yrs, height 164.03± 4.33 cm, and weight 63.6± 3.82 kg, who were randomly divided into two groups of exercise (n=15) and control (n=15). Balance was measured using Y balance test, proprioception was assed using universal goniometer, and participants’ function was measured using Triple hop test. These variables were measured at the baseline and after the interventions following the same procedure after eight weeks correction of movement pattern exercise. Tstudent and independent ttest were run in SPSS software, version 21, for analyzing the data at the significance level of p Results: The results of statistical analyses showed significant differences after movement pattern correction exercise regarding proprioception (P = 0.001), balance (P = 0.001), and function (P = 0.001) in the participants in exercise group and no significant changes were observed in the control group. Conclusion: Movement pattern exercise can affect the muscles and correcting the alignment of the lower extremity can lead to controlling the movements that cause ACL injury. Also, considering the effect of these exercises on improving balance, proprioception, and performance of the exercise group, it is suggested that these exercises be used to prevent ACL injury in the future.