اثر تمرینات تحریک دهلیزی بر مهارت های حرکتی کودکان سندرم داون

مقدمه و اهداف سندرم داون به عنوان یک اختلال ژنتیکی از عوامل عمده کم توانی ذهنی، منجر به تاخیر در مهارت های حرکتی می گردد. از آنجایی که دیسپلازی ساختار داخلی گوش در این افراد شایع و ناهنجاری گوش داخلی در حدود 75 درصد از بیماران مشاهده شده است، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر تمرینات تحریک دهلیزی بر مهارت های حرکتی کودکان سندرم داون می باشد. مواد و روش ها نمونه آماری مطالعه حاضر شامل 20 دانش آموز دختر سندرم داون (با میانگین سنی/2±10.2 سال، قد 9.4±125.1 سانتی متر، وزن 5.8±/32 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 3.6±20.5 کیلوگرم بر متر مربع) بود که به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی، برنامه ذهن در تکاپوی حرکت با هدف تحریک دهلیزی در قالب بازی، متشکل از 15 ایستگاه، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته انجام گرفت. برای ارزیابی مهارت های حرکتی از آزمون برونینکزاوزرتسکی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss نسخه 20 در سطح معناداری 0.05p≤ با روش آنالیز دوراهه انجام شد. یافته ها نتایج مطالعه حاضر نشان داد پس از اتمام دوره مداخله، عوامل سرعت دویدن و چابکی (p≤0.05)، تعادل (p≤0.05)، هماهنگی دوسویه (p≤0.05)، قدرت (p≤0.05)، سرعت پاسخ (p≤0.05)، سرعت و چالاکی اندام فوقانی (p≤0.05) در مجموع مهارت حرکتی درشت (p≤0.05) و مهارت حرکتی ظریف (p≤0.05) تفاوت معناداری را در گروه تجربی نشان دادند. نتیجه گیری ارزیابی مهارت حرکتی کودکان سندرم داون، بهبود توانایی حرکتی آنها را در پی 8 هفته تمرینات تحریک دهلیزی نشان داد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر توصیه می شود با انجام یک مداخله با استفاده از تمرینات تحریک دهلیزی به بهبود و ارتقای مهارت حرکتی کودکان سندرم داون کمک شود، هرچند برای نتیجه گیری قطعی نیاز به مطالعات بیشتری است.

Effect of Vestibular Stimulation Exercises on Motor Proficiency in Down Syndrome Children

Background and Aims:Down syndrome as a genetic disorder is one of the major causes of intellectual disability, which leads to delays in motor skill. Since dysplasia of the internal ear structure is common in these individuals, and internal ear abnormalities have been observed in about 75% of patients, the present study was conducted to investigate the effect of vestibular stimulation exercises on motor proficiency in Down syndrome children. Materials and Methods:The statistical sample was 20 girl student’s with Down syndrome (age=10/2±2 years, height =125/1±9/4 cm, weight=32±5/8 kg, and BMI=20/5±3/5 kg/m2) who were randomly divided in to two groups. The intervention of the research, Mind in Motion Maze program, specifically aimed at vestibular stimulating in the form of the game, consisting of 15 exercise stations, performed 3 times per week for 8 weeks. BruininksOseretsky test was used to assess motor Proficiency. Data analyses were conducted using SPSS, version 20. For all statistical tests, the level of significance was set at P ≤ 0.05 using twoway Analysis of Variance. Results: The results of the study showed that at the end of the intervention period, there was a significant difference in the factors of running speed and agility (P ≤ 0.05), balance (P ≤ 0.05), bilateral coordination (P ≤ 0.05), Response speed (P ≤ 0.05), upperlimb speed and dexterity (P ≤ 0.05), and in total, gross motor skill (P ≤ 0.05) and fine motor skill (P ≤ 0.05) in the experimental group. Conclusion: Assessment of motor proficiency in children with Down syndrome showed improvement in their motor abilities after eight weeks of vestibular stimulation exercises. According to the findings, it is recommended that vestibular stimulation exercises can help improve and increase the motor proficiency in children with Down Syndrome. However, more studies are needed to be able to conclude definitively.