مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی در سطح پایدار و ناپایدار بر تعادل ایستا و پویا ورزشکاران زن دارای نقص تنه

مقدمه و اهداف ضعف عضلات ثبات دهنده مرکزی می تواند تاثیر منفی بر روی تعادل داشته باشد. از طرف دیگر ثبات ناحیه مرکزی به عنوان یک رابط با انتقال موثر نیروی تولیدشده در اندام تحتانی به اندام فوقانی از طریق تنه به اجرای بهتر ورزشی کمک می کند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی در سطح پایدار و ناپایدار بر تعادل در ورزشکاران زن بود. مواد و روش ها جامعه آماری تحقیق حاضر شامل 30 نفر از ورزشکاران زن استان گیلان بودند که به صورت هدفمند وارد تحقیق شدند که به دو گروه 15 نفری (تمرینات در سطح پایدار و تمرینات در سطح ناپایدار که به مدت 6 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد) تقسیم شدند. تعادل ایستا با استفاده از آزمون bess و تعادل پویا با استفاده از آزمون تعادل وای ارزیابی شد. برای بررسی تفاوت تعادل در بین ورزشکاران دو گروه از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و تی همبسته استفاده شد. یافته ها نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده تاثیر معنادار هر دو پروتکل تمرینی بر تعادل ایستا و پویا بود (0.001=p). همچنین نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که تمرینات در سطح ناپایدار تاثیر بیشتری نسبت به تمرینات در سطح پایدار بر تعادل ایستا و پویا داشت (p<0/05). نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می کند که با توجه به تفاوت بین دو نوع تمرین در اثرگذاری بر مولفه تعادل، علاوه بر اینکه هر دو نوع تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکزی بدن می تواند برای بهبود تعادل، به وسیله تقویت عضلاتی که با کنترل ستون فقرات و لگن مرتبط است، مفید باشد، مربیان و ورزشکاران از تمرینات ثبات مرکزی در سطح ناپایدار برای بهبود تعادل استفاده کنند.

Comparison of the Effects of Core Stability Training on Stable and Unstable levels on the Static and Dynamic Balance of Female Athletes with Trunk Dysfunction

Background and Aim: The core stabilizer muscle weakness can have a negative effect on the balance. On the other hand, the stability of the core area as a connection with the effective transfer of force produced in the lower extremity to the upper limb through the trunk leads to better exercise. Purpose: The present study was carried out to compare the effects of core stability trainings on stable and unstable levels on the female athletes’ balance. Materials and Methods: The statistical society of the current study consisted of 30 female athletes from Guilan province who were intentionally selected to take part in the study. They were divided into two groups of 15: stable training and unstable levels of training for 6 weeks, 3 sessions per week. Static balance dynamic balance were evaluated using BESS and Y balance tests, respectively. To analyze the difference in balance between the athletes in the two groups, statistical analysis of covariance and tcorrelation analysis were used. Results: The results of the study showed a significant effect of both training protocols on static and dynamic balance (P = 0.001). Also, the results of covariance analysis indicated that training on unstable level had higher efficiency on static and dynamic balance (P <0.05). Conclusion: The results of the present research suggest that, given the difference between the two types of training in affecting the balance component, in addition to the fact that both types of body stabilization trainings can be useful to improve the balance by strengthening the muscles that are Spinal and pelvic controls, coaches and athletes should use unstable levels of core stability training to improve balance.