تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر عملکرد و حس عمقی اندام فوقانی زنان فعال در معرض آسیب‌دیدگی

مقدمه و اهداف ثبات مرکزی به معنای توانایی کنترل حرکات تنه برای تولید، انتقال و کنترل بهینه نیروها از اندام فوقانی و تحتانی در حین حرکات عملکردی می‌باشد. مطالعات محدودی به شواهد و مدارکی مبنی بر رابطه میان ثبات مرکزی و اندام فوقانی و پیشگیری از آسیب اشاره کرده اند و این موضوع نیاز به تحقیق بیشتری دارد؛ از این رو هدف تحقیق حاضر، تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر عملکرد و حس عمقی اندام فوقانی در زنان فعال مستعد آسیب‌دیدگی می‌باشد.مواد و روش ها در پژوهش حاضر 23 نفر از زنان فعال مستعد آسیب‌دیدگی به صورت هدفمند برای این تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربی (11 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی 6 هفته تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. آزمون‌های زنجیره حرکتی بسته اندام فوقانی، پرتاب توپ مدیسین بال جهت ارزیابی عملکرد و خطای بازسازی زاویه 45 درجه چرخش خارجی جهت ارزیابی حس عمقی استفاده گردید. جهت بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپیروویلک و جهت بررسی تغییرات نمرات آزمون‌ها در هر گروه، قبل و بعد از دوره تمرینی، از آزمون تحلیل کواریانس در سطح معناداری 0.05≥α استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد اختلاف در آزمون‌های عملکرد و حس عمقی میان گروه کنترل و تجربی معنا‌دار بود. در ‌واقع تمرینات ثبات مرکزی عملکرد و حس عمقی را در زنان فعال مستعد آسیب‌دیدگی در گروه تجربی افزایش داد، در‌ حالی که نتایج این آزمون‌ها برای گروه کنترل معنادار نشد.نتیجه گیری به نظر می‌رسد تمرینات ثبات مرکزی باعث درگیر نمودن سیستم عصبی-عضلانی و افزایش ثبات پویا در ناحیه مرکزی می‌شود. این تمرینات فانکشنال، می‌تواند بر عملکرد کل زنجیره حرکتی تاثیر‌گذار باشد. نتایج نشان داد تمرینات ثبات مرکزی باعث بهبود عملکرد و حس عمقی در اندام فوقانی در زنان فعال مستعد آسیب‌دیدگی شد. پیشنهاد می‌شود از ابزارهای دیگری نیز برای سنجش عملکرد و حس عمقی نیز استفاده شود.