پیش بینی آسیب های اسکلتی-عضلانی ورزشکاران باشگاهی از طریق امتیازات انفرادی و مرکب آزمون غربالگری حرکت عملکردی

مقدمه و اهداف امروزه امتیاز بیشتر از 14 در آزمون غربالگری حرکت عملکردی برای پیش بینی آسیب در جمعیت های ورزشکار استفاده می شود. عدم تقارن یا محدودیت الگوی حرکتی در آزمون غربالگری حرکت عملکردی ممکن است توانایی پیش بینی آسیب های اسکلتی-عضلانی را داشته باشد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، پیش بینی آسیب های اسکلتی-عضلانی ورزشکاران باشگاهی از طریق امتیازات انفرادی و مرکب آزمون غربالگری حرکت عملکردی بود. مواد و روش ها در تحقیق حاضر جامعه آماری شامل 50 ورزشکار باشگاهی در دسترس (25 مرد، 25 زن)، با میانگین سنی 2.25±19 سال بود. از آزمون های غربالگری حرکت عملکردی برای ارزیابی آزمودنی ها استفاده شد. وقوع آسیب های اسکلتیعضلانی توسط پزشک رسمی تیم ورزشی، برای سال 95-94 پیگیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معناداری 0.05 با استفاده از آزمون آماری 2^x و منحنی roc انجام شد. یافته ها یافته ها نشان داد میانگین امتیاز مرکب غربالگری حرکت عملکردی در گروه آسیب دیده پایین تر از گروه سالم بود. همچنین ورزشکارانی که حداقل دارای یک عدم تقارن یا محدودیت الگوی حرکتی در آزمون های انفرادی بودند، نسبت به ورزشکاران فاقد عدم تقارن یا محدودیت الگوی حرکتی، بیشتر متحمل آسیب های عضلانیاسکلتی شدند. ورزشکاران با امتیاز 14≥ نسبت به افراد با امتیاز 14< آسیب های اسکلتی-عضلانی را بیشتر متحمل شدند. نتیجه گیری به نظر می‌رسد ورزشکاران با امتیاز 14≥ نسبت به افراد با امتیاز 14< آسیب های عضلانیاسکلتی را بیشتر متحمل می شوند. عدم تقارن یا امتیاز یک در آزمون های انفرادی غربالگری حرکت عملکردی هم راستا با امتیاز مرکب می تواند برای پیش بینی احتمال وقوع آسیب در ورزشکاران باشگاهی به کار برده شود.