مقایسه اثر دو نوع تمرینات پلایومتریک هاپینگ و پرشی بر حس وضعیت مفصل زانو در مردان به دنبال بازسازی لیگامان صلیبی قدامی

مقدمه و اهداف تمرینات ورزشی برای بهبود عملکرد فاکتور حس وضعیت مفصل زانو، برای پیشگیری از بروز آسیب های بیشتر، بازتوانی و بهبود عملکرد هر چه بهتر فرد ضروری می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثر دو نوع تمرینات پلایومتریک هاپینگ و پرشی به مدت 6 هفته بر حس وضعیت مفصل زانو در مردان به دنبال بازسازی لیگامان صلیبی قدامی بود. مواد و روش ها چهل مرد با بازسازی لیگامنت صلیبی قدامی (میانگین ±انحراف استاندارد؛ سن 1.62±27.88 سال، وزن 10.28±79.9 کیلوگرم، قد 0.05±1.77 متر) به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 3 گروه تمرینات هاپینگ (14 نفر)، پرشی (13 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرین 6 هفته ای (3 جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی حس وضعیت مفصل زانو به وسیله دوربین دیجیتال ثبت و به وسیله نرم افزار اتوکد ارزیابی شد. در مدت زمان تحقیق، گروه کنترل هیچ برنامه مداخله درمانی انجام ندادند. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون سنجش مکرر ترکیبی تحلیل و مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها نتایج آزمون تفاوت معناداری در میزان حس وضعیت در زاویه 45 درجه (0.002=p) و زاویه 60 درجه (0.046=p) در گروه تمرینات هاپینگ و در زاویه 45 درجه (0.001=p) در گروه تمرینات پرشی نشان داد. میزان حس وضعیت در بقیه زوایا و گروه های برنامه تمرینی هاپیینگ و پرشی تفاوت معناداری از خود نشان نداد (p>0/05). میزان حس وضعیت در گروه هاپینگ و گروه پرشی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشت (1.001=p)، اما بین میزان حس وضعیت در گروه هاپینگ و گروه پرشی با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد (0.001=p). نتیجه گیری تمرینات هاپینگ و پرشی را می توان به عنوان یک روش جهت بهبود حس وضعیت در زاویه 45 درجه خم شدن زانو در افراد دارای پارگی لیگامان صلیبی قدامی توصیه کرد. به نظر می رسد تمرینات هاپینگ جهت بهبود حس وضعیت در زاویه 60 درجه از تمرینات پرشی در افراد دارای پارگی لیگامان صلیبی قدامی مفیدتر است.