تاثیر پروتکل خستگی عملکردی بر کنترل قامت و تعادل افراد با قوس کف پای متفاوت

مقدمه و اهداف تغییرات جزئی بیومکانیکی در محدوده سطح اتکا بر استراتژی‌های کنترل قامت و تعادل تاثیرگذار می‌باشد و این حالت می‌تواند در شرایط خستگی تغییر و تشدید یابد. بنابراین هدف از تحقیق مطالعه حاضر اثر خستگی عملکردی بر کنترل قامت دانش‌آموزان دارای قوس کف پای متفاوت بود. مواد و روش ها جامعه آماری مطالعه نیمه تجربی و مقطعی حاضر، 720 نفر از دانش‌آموزان پسر 10 تا 13 ساله شهر اصفهان بود. تعداد 60 نفر از دانش‌آموزان به‌عنوان نمونه انتخاب و در 4 گروه همگن 15 نفری کف پای طبیعی، صاف منعطف، صاف ساختاری و گود قرار گرفتند. آزمون ایستادن دو پا به مدت 20 ثانیه با چشمان باز روی فوت اسکن و پروتکل خستگی عملکردی اعمال و در انتها پیش‌آزمون تکرار شد. از آزمون‌های t زوجی، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0.05 استفاده شد. یافته ها اعمال خستگی باعث کاهش معنادار در تمامی فاکتورهای اندازه‌گیری شده در هر 4 گروه شده بود (0.05=p)، اما این کاهش بین 4 گروه به‌طور معناداری متفاوت بود (0.05=p). همچنین قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری در فاکتورهای اندازه‌گیری شده بین 4 گروه مشاهده شد (0.05=p). نتیجه‌ گیری ساختار آناتومیکی پا بر کنترل قامت دانش‌آموزان موثر است. هنگام خستگی، تعادل در افراد دارای ناهنجاری کف پا به‌خصوص در افراد کف پای صاف ساختاری بیشتر دچار اختلال می‌شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود اصلاح ناهنجاری‌های قوس‌های کف پا و تمرینات تعادلی در جهات خاص علاوه بر تمرینات معمول در موقعیت‌های خاص کلینیکی و تمرینی مورد توجه قرار گیرد.