اثربخشی برنامه آموزشی نقطه های فضایی بر ادراک روابط فضایی کودکان دارای اختلال یادگیری مطالعه تک آزمودنی

مقدمه و اهدافادراک دیداری لازمه دریافت و کاربرد صحیح بسیاری از اطلاعات محیطی است؛ به طوری که ضعف در آن به عنوان مشکلی عصب تحولی منجر به اختلالاتی در یادگیری می گردد. ادراک روابط فضایی یکی از ابعاد زیربنایی ادراک دیداری است که تاکنون برنامه های آموزشی کمی جهت تقویت آن طراحی شده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزشی نقطه های فضایی بر بهبود عملکرد کودکان اختلال یادگیری در درک روابط فضایی است.مواد و روش‌هامطالعه تک آزمودنی حاضر از نوع a/b با پیگیری و با گروه کنترل فعال بود. مورد مطالعه شده از طریق نمونه‌گیری هدفمند از بین کودکان دارای اختلال یادگیری از مرکز مشکلات یادگیری اهواز انتخاب شد. آزمودنی پسر بچه 7 سال و 9 ماهه  با اختلال یادگیری و فاقد مشکلات حسی و حرکتی با بهره هوشی 93 بود. جهت اندازه‌گیری توانایی درک روابط فضایی کودک، از آزمون ادراک دیداری فراستیگ استفاده شد. اطلاعات مربوط به خط پایه در 3 جلسه گردآوری شد و 9 جلسه مداخله بر مبنای تمرین ساختارمند نقطه های فضایی تنظیم شد. در این مدت، شاهد به شیوه ی معمول تحت آموزش قرار گرفت. اثربخشی برنامه درمانی به روش بازبینی دیداری نمودارها و ضریب اندازه اثر کوهن مورد تحلیل قرار گرفت.یافته هانتایج نشان داد استفاده از برنامه آموزشی نقطه های فضایی در بهبود ادراک روابط فضایی با اندازه اثر بالا (2/06) موثر است.نتیجه گیریبه نظر می رسد استفاده از تمرین ساختاریافته نقطه‌های فضایی به دلیل استفاده از شیوه های آموزشی مبتنی بر حرکت به شکل هدفمند و نیز در نظر گرفتن اصول تحول مفاهیم و کارکردهای زیرساخت ادراک، می‌تواند در رفع مشکلات ادراک دیداری اثربخش باشد.